Elinde bir kýlýç var.Savuruyorsun.Bilinçsiz,tutarsýzsýn.Savurganlýðýn genlerinden bulaþmýþ sana.Atalarýnýn öðütlediði gibi.Gözün dönmüþ,ruhun allak bullak ,bedenini savuruyorsun…
Ýlk sütünü içerken kulaðýna fýsýldandýðý gibi ;savur!
Hiddetini,öfkeni savur.Nefretini savuruyorsun…Düþmanýnýn kaný da bu süt kadar helaldir Savur ! dendi,yoksa sütüm burnundan gelir.Ýnanýyorsun…
Bilinçsizsin.Kayýpsýn.Aklýn ne senden önde,ne de senden geride.Bilincin kayýp.Kuklasýn.Söylediðin her kelime,kurduðun her cümle baskalarýna ait-sana deðil.Ömrü hayatýnda sana ait bir anlamýn olmamýs.Düþünmemiþsin,iplerinden öteye geçmemiþsin.Oynatýlýyorsun.Aklýnýn ipleri ellerinde.Sende ki kýlýc savuruyorsun
öfke nöbetlerinde,ama nedenini bilmiyorsun.Öfkelisin.Kimedir bilmiyorsun.Bilincin kayýp;ne içinde, ne de dýþýnda…
Tutarsýzsýn.Deþiyorsun herkesi.Kim olursa olsun deþiyor,kesiyor,can acýtýyorsun.Sevmek isterken beni sözlerin,delip geçiyor kulaklarýmý nefretin.Hiddetin göðsümde bir çukur oluþturup biriktiyor parçalarýný.Sen benim kaderimi çiziyorsun.Beni savuruyorsun.Ya ver sesini diyorsun ya sus,ya ver rengini,ellerini,ayaklarýný ya da git diyorsun.Ýlk sütüm benim burnumdan geliyor.
Elinde bir kýlýç var.Kesiyorsun.Beni parçalara ayýrýyor,savuruyorsun.
Sesimi alýyorsun.Ayaklarýmý topraklarýmdan kesiyorsun.
Benim kaderimi sen yeniden yazýyorsun
Savuruyorsun.
Ne bendesin,ne de kendinde.
Beni seviyor,ama öldürüyorsun.