Uzun bir romanın içinden düştü cümlelerim.
Yalın ayak çocukluğumu gözlerinde ararken
Allanıp siyahlanmış yüreğinde buluyorum kayıp Cennetimi..
Sonra bir adım adıyorum sana,
Ve sen koşuyorsun bana..
Biz olurken yürekler,
Bedenlerimiz açıkta kalır..
Umudu giyinmeyi denedikçe,
Büyüdükçe daralacağını farkediyoruz.
Mutluluğu deniyoruz
Olmuyor.
Bedenlerimiz iki cümleye denk geliyor..
Ama yüreklerimiz biz olmayı başarabiliyor..
Sen, ben..
Biz..
Yürüyoruz devrik cümlelerden arındırılmış sevda lugatinde..
Arşınlıyoruz her defasında rafta tozlanmış romanları..
Her nefes alışımızda,
Kendimize bir kahraman beğeniyoruz romanın içinden.
Ve üstümüze giydiriyoruz
Sonra usta bir senaristin
Kavuşmaya en yakın rolünü çalıp
Mutluluğu prova ediyoruz gözlerimizde.
Çocuk oluyoruz..
Elimizde iki fırça,
Geceyi kahvenin en koyu tonuna boyuyoruz.
Hayatın en acı halini çiziyoruz gözlerimize..
Adlarımızın baş harflerinden başlayan
Mutluluklar bağışlıyoruz yetim bulutlara.
Ve karanlığa gözlerimizi emanet ediyoruz..
Kemiklerimiz kavuştuğunda,
Birbirine hasret iki sevdalıya
Yol olmalı gözlerimizde saklı ışık.
Ve toprağa bir iz bırakıyoruz.
El ele tutuşmuş iki yüreğin
Kelimelere sığmayan çığlığını.
Olur da bir gün
Cümleler susar,
Sevda çıplak kaldığında
İşte o iz umuda gebe sevdalara
Bir mutluluğu şahit bilir..
Suskunluğu giyinmiş dudaklarıma sürerken adını,
Bir çift umut beliriyor gözlerimin en ıslak yerinde.
Islak dediğime aldırma,
O nem kavuşmaya edilmiş bir yemin,
Ve yıllarca beklenilmiş bir özlemin
En sesli hali..
Bırak en ıslak yerinde kalsın kirpiklerim..
Ne de olsa gözlerin,
Memleketime güneş diye çöker her sabah.
Şimdi üzerinde görmek istemediğim
O siyah elbiseni giyin..
Acıyı da kondur yüzüne.
Ve çık karşıma..
Alından öpmeye hazır yüreğim
Çığlık çığlığa haykırsın adını..
Ve sıkıysa sus,
Adının yanına adımı yanaştırıp
Biz olduk dediğimde..
Susmanı da sevdamıza katarken,
Ölümün en süslü haliyle geleceğim sana.
Öksürüklerimi boğazıma ilmekleyip
Son kez adını adıma yanaştıracağım..
Seni seviyorum diyeceğim..
Ve bir özür dileyeceğim senden..
Seni seviyorken hiç kavga etmedik sevgili,
Ama sen siyahı giydikçe,
Ben her defasında beyaza özendim..
Giyindim sevdayı..
Ölüme düşürdüm yüreğimi.
Cenneti beklerken gözlerinde,
Cennetin bir köşesinde,
Seni Elif ile karşılayacağız..
Ellerim Elif'in buğday saçlarını okşarken,
Ben gözlerinin kahvesinde,
Cenneti kana kana içiyor olacağım..
07 / Ocak / 2010
İsmail Sarıgene
