Defterin sonuna yaklaþtýk.Bu kýsýmda yýrtýlmýþ sayfalar olduðu anlaþýlýyor.Çünkü defterin ciltli kýsmýnda parçalarý kalmýþ.Bu tip defterler birer minik ajanda olduklarý için tarih sýrasýna bakýldýðýnda buradan da bunu anlamak mümkün...
Acaba Sibel bu sayfalara ne yazmýþtý ve neden yýrttý?Yoksa ileride okuduðunda kendisini bile rahatsýz edecek bir þeyler mi karalamýþtý?Sorular çoðaltýlabilir,ama biz defterin son sayfalarýný aktaralým:
********
1 Mayýs 1971
“Her þey bitti artýk.Ben Kenan Mantar’ýn karýsý Sibel Mantar,karnýmda taþýdýðým çocuðumun babasýyla,ama gerçek babasýyla evlendim.Bir kaç gün önce hamile karnýmla giydiðim o bembeyaz gelinliðin bile bana yakýþmadýðýný ve oradaki insanlarýn riya dolu,alay dolu bakýþlarýný hiç unutamýyorum.
Çok da komik bir halim vardý,çünkü neredeyse çocuðum yürüyerek düðünüme gelecekti.
Kocamustafapaþa’da mavi boyalý,tek katlý bir evim var artýk.Bundan böyle evimin hanýmý olacak,çocuk üstüne çocuk doðuracak,onlarý büyütmekle ve tiksindiðim þu adama hizmet etmekle ömrümü geçirecektim.Þimdi bir alýn yazýsý olduðuna ve ne yaparsan yap bunun deðiþmeyeceðine inanmaya baþladým.
*******
Necip’in isteðini yerine getirecektim.Onunla buluþtuk.Ama olmadý,olmadý…Ýstememe raðmen onun olamadým.Daha doðrusu beceriksizliði yüzünden hem hayatým mahvoldu hem de Necip’i kaybettim.
O gün günlerden Pazar’dý.Bindiðimiz taksinin penceresinden giren rüzgar saçlarýmý daðýtýyordu.Gecekondularýn bolca bulunduðu Zeytinburnu’nda bir evin önünde durdu araba.Nasýl bir evdi,merdiven çýktýk mý çýkmadýk mý hatýrlamýyorum.Girdiðimiz odanýn duvarlarý dergilerden kesilip yapýþtýrýlmýþ açýk saçýk resimlerle doluydu.Onlarý görünce utandým,baþýmý öteki tarafa çevirdim ama orasý da aynýydý.Baþýmý nereye çevirsem ayný resimler karþýma çýkýyordu.Bir ara utanmayý bir kenara atarak bu resimleri incelemeye baþladým.O:

-Bu oda bir seks albümüdür.Bak burada seksolojinin her türlüsünü görebilirsin.Ýlginç pozisyonlar görmek istiyorsan bu tarafa bakmalýsýn.Bunlarý bulmak için çok uðraþmadým.Hepsi yurt dýþýndan gelen dergilerden kesilmiþtir.Almanya’da amcamýn oðlu var,istediðim zaman hemen gönderiyor.Nasýl beðendin mi?
-Bilmem.
Ýtiraf etmek gerekirse bir an önce ne olacaksa olmasýný istiyordum.Necip bir þiþe iyi þarabý mutfaktan alýp getirdi.Yanýna biraz fýstýk ve leblebi de koydu.Kadehleri birbiri ardýna yuvarlarken içmem için bana da ýsrar ediyordu.Derken þiþeler birken iki,ikiyken üç oldu ve dördüncü þiþe de bitti.Fitil gibi sarhoþtu.Ellerimi,yüzümü,ayaklarýmý öpüyor,bir yandan da üzerindekileri çýkarýyordu.Sapýkça þeyler söylüyor,kendisine ayak uydurmamý istiyordu.Her dediðini yaptým,ama öylesine kendinden habersizdi ki oracýða sýzýp kaldý.
Kendine gelmesi için üç-dört saat geçti.Gözlerini açtýðýnda :
-Sibel,artýk benimsin deðil mi?En kýsa zamanda seninle evleneceðiz, göreceksin seni senden daha çok seveceðim.
O günden sonra Necip,beni ihfal ettiðini zannederek günlerce aramadý. Umudumu yitirdim,yemeden içmeden kesildim.Yapýlan bu hakareti hazmedemiyordum. On beþ gün sonra tesadüfen yolda karþýma çýkýverdi.Yüzüne ondan nefret ettiðimi haykýrarak oradan kaçtým.En ufak bir tepki vermedi.Ne bir söz söyledi ne de peþimden koþtu…



Ýki gün iþe gitmedim.Kimseyi görecek durumda deðildim.Patron eve haber yollayýp iþe gelmemi yoksa gelmediðim günleri haftalýðýmdan keseceðini söylemiþ.Mecburen gittim.
Kenan’ýn kollarýna düþtüðüm günü ise lanetle anýyorum.Tatminsizlik içindeydim,biraz da Necip’e inat doyum arýyordum.Bu þartlarda karþýma kim çýkarsa çýksýn onun olacaktým.Þans galiba Kenan’dan yanaydý!...
Kim ne derse desin Kenan, gene de Necip’e göre namuslu bir insanmýþ.Üstelik o da beni sevdiðini söylüyordu.Hamile kaldýðýmý öðrendiði zaman derhal evlenmemiz için ailesini devreye soktu.
Buna raðmen Kenan’a karþý hiçbir þey hissetmediðimi biliyorum.Bir anlýk duygu beni benden aldý.Karnýmdaki çocuðu da sevemedim.Sanki bu çocuk benim caným kaným deðilmiþ de muzur bir tümörmüþ gibi geliyor.
Bundan sonra yazacak bir þeyim olacaðýný da zannetmiyorum.Bu yarým kalmýþ defter de bir gün benim tarafýmdan yada baþka birisi tarafýndan okunur mu,onu da bilemiyorum.
Elveda Sibel,elveda güzel günlerim,elveda anýlarým,elveda Nec….
*********
Son sözlerinde,bu defterin baþkalarý tarafýndan okunmasýný istemesi içimi biraz rahatlattý.Buna raðmen yine de bu emaneti götürüp ait olduðu yere býrakma kararýndayým..
Sevgili Sibel,senin adýna zamandan bir þeyler kurtarmaya çalýþtým.Umarým beni anlar ve baðýþlarsýn!...
Yarýn erken kalkmalýyým.Ýstanbul trafiði malûm...Sahaflar Çarþýsý’na gitmek birkaç saatimi alacak,ama olsun....
********