uçurtmamýn ipi koptu....
oysa ki ne güzel süzülürdü
masmavi gökyüzünde
týpký göklerin hakimi gibi...
bulutlarla yarýþýr kuþlarla konusurdu
en iyi dostuydu güneþ
rüzgar ise afacan arkadasý
yagmurdan korkardý sevmezdi onu...
ipe baglýydý özgürlüðü
mutluydu aslýnda.
ama bir gün kandýrdýlar
aklýna girdiler onun
kötüden de kara olan kargalar
yaðmursuz bir yer vaad ettiler ona kandýrdýlar...
yaðmursuz bir hayat beklerken
kargalarýn kahkahalarý eþliðinde
elindekileride kaybetti
süzülürken belirsizce boþluða
hata yaptýðýný fark etti
geri dönmek istedi ama
herþey çoktan bitmiþti...