Onsuz olan hiçbirşeyi kabul etmiyorum, afaroz edin beni der şaiir.

Diyorum ki;

Sen delice sevdinmi hiç? seni kendi içinde kendinle, hayallerinle baş başa bırakıp gittiğinde, arayıp ulaşamadığın oldumu hiç? Üzerine benzin dökmüşcesine, kendine kibrit çaktınmı hiç?

Ve sen... Kilometrelerce uzakta, koca bir şehirde samanlıkta iğne arar gibi onu aradınmı hiç? sana arkası dönük insanları ona benzetip peşinden koştunmu hiç? ve sen.. gözlerin onun geçeceği bahçe kapısında, soğukta tir tir titreyip seyyar satıcılarla onu bekledinmi hiç? ve her geçeni o sandınmı? saatlerce beklemek, soğuğa inat yorgun ayaklarına o şimdi gelecek dedinmi hiç? Her saat başı kendinle ve ayaklarınla konuştunmu hiç?

Saat 15:10 Onunla göz göze geldim; yaslandığım duvardan doğruldum, ona doğru bir adım atıp çakılıp kaldım. Kendi kendime ulan oğlum kilometrelerce yol yapıp, buz gibi havada 4 saat ayaklarınla konuşarak onu beklemedinmi sen, hani ayaklarında dahil, herşeyinle yer yüzün, gökyüzünü bekliyordun, daha demin ayaklarınla konuşuyordun, noldu sana.... ve sen, herşeyim olan herşey, sen niye çakılıp kaldın? hani bu başka bişeydi? Sen 3 saniyelik bir bakışın ardından arkanı dönüp çekip gittinmi hiç? On adım atıp, erkek adınla onca insanın gözleri önünde hıçkıra hıçkıra ağladınmı hiç? Onu beraber beklediğin, konuştuğun ayaklarınla gururuna inat peşinden koştunmu hiç? Bak bu ayaklarım, bu ellerim, bunlar parmaklarım hepside seni seviyorlar, ellerimi bırakma dedinmi hiç?

İşte ben yine diyorum; Seninle nefes alıyor, seni düşünüyor, seni yaşıyorum, ellerimi bırakma; onlarda seni seviyor.

Çağatay Şaşmaz
13.02.2010