AHHHHHH!!

Her anýna doyduðum günlerim
Nerdesiniz!
Nerdesiniz?
O en masum anlarým
Nasýlda geçmiþ zaman
Tam otuz yýl ben durmuþum, o iþlemiþ.
Her sabah gülerek baktýðým aynalar
Artýk bir yabancýyý dikiyorlar karþýma.
Kimsin sen; nerde aðarttýn bu saçlarý
Kim çizdi bunca derin çizgiyi alnýna
Kim aldý o gülücükleri yüzünden
Hani o gözlerindeki ýþýltý
Bakýyorum da artýk dudaklarýnda kurumuþ
Hatýrlarmýsýn arzudan aþktan nasýl da nemliydi
O kirazý andýran kana kana öpülen dudaklar...
Omuzlarýnda yýllarýn yükü
Sýrtýnda geçmiþin tüm izleri var artýk;
Yaptýðýn herþeyi tekrar yaþamak istermisin?
Küçük kaçamaklarýn az can mý yaktý sanýyorsun,
Saçýnýn her teli bir alevdi o zaman
Kimleri yakmadýn ki sen o ateþinle
Az mý yalvardýlar bir ömrü paylaþmak için
Ama sen hepsini reddettin!
Ne düþündün hiç bilmiyorum?
Aklýn hep o esmer çocuktaydý.
Anlarým ilk aþkýndý o senin
Fakat ona da az çektirmedin
Bak ne oldu size!
Yýllar ayýrdý sonsuza kadar ikinizi
Arada bir yazdýðý mektuplar
Gönderdiði resimler torunlarýyla çekilmiþ
Güya iyilik ediyor sana deli
Bilmez ki her resimde nasýl eridiðini
Deðermiydi tüm bunlara
Ne kaldý geride o ahudan
Aman sakýn dolmasýn gözlerin
Süzülmesin yaþlar yanaklarýndan
Hani hep nefret ederdin aðlamaktan
Çirkinleþiyorum aðlarken derdin
Ýnan yýllardan sonra ilk defa bu kadar güzelsin
Lakin hiç bir þey deðiþmedi
Ve o toz pembe hayatýn
Pembesi yok artýk
Sen ise tozun dumanýn içinde yalnýzsýn...

AA' 94