Gün aðýrýyordu yavaþ yavaþ,
Güneþ doðuyor karanlýk bir kez daha tarih oluyordu,
Tüm bunlar olurken ben de,
Adýna hayaller ülkesi dediðim,
Aslýnda içinde yalnýzca benim bulunduðum bir apartman dairesinde oturmaktaydým,
Yalnýzdým,yorgundum,gülümsüyordum,
Ama mutlu deðildim,
Yalnýzdým dýþlanmþtým,
Yorgundum yýpranmýþtým,
Gülümsüyordum çünkü acý çekiyordum,
Ýþte ne olduysa o anda oldu,
Hiç ama hiç ummadýðým bir anda kapý çaldý,
Kimdi ?
Niye gelmiþti ?
Burayý nereden bulmuþtu ?
Tüm bu sorularýn cevabý o kapýnýn ardýndaydý,
Önce açmýycaktým duymazdan gelicektim,
Fakat olmadý,
Farkýnda dahi olmadan kapýyý açtým,
O tarifsiz gözleriyle bana bakan biri,
Konuþamadým dilim tutulmuþtu sanki,
O bunu anlamýþ olsa gerek ki gülümseyerek içeri girdi,
Þaþkýndým,
Hayaller ülkeme ilk defa biri gelmiþti,
Oturduk ve konuþmaya baþladýk,
O konuþtukça benden bir parçayý kendine almayý baþardý,
O gözlerimin içine baktýkça beni etkilemeyi baþardý,
O bana "seni seviyorum" diyen ilk kadýn deðildi belki ama,
2 kelime 13 harf hiç bu kadar güzel söylenemezdi,
Sonra anladým,
Aylardýr beklediðim kadýn olduðunu,
Tayini çoktan çýkmýþtý Hayaller ülkeme ama,
Orda prenses olacaðý kimin aklýna gelirdi...