ï¿½zEdebiyat - ï¿½mer Faruk Hï¿½smï¿½llï¿½ - Maï¿½aranï¿½n Kamburu

-Kambur ben geliyorum. Yukarýda mýsýn?

-Evet buradayým. Gel.

-Merhaba. Lambayý ve su kabýný nereye býrakayým?

-Merhaba, hoþ geldin. Lambayý ver bana, su kabýný da yan tarafa koyabilirsin.

-O izbe yerden sonra buralar gözüme aydýnlýk ve sevimli göründü.

-Ama beðenmediðin o yerde, tam sekiz gün kaldýn. Dört-beþ gün demiþtin girmeden önce. Yiyeceðini ve suyunu idareli kullanmýþ olmalýsýn.

-Son günde ekmek tükenmiþ, suyum ise sadece bir yudum kalmýþtý. Ekmek ve su olsaydý daha çok da kalabilirdim. O odada geçmez zannettiðim zaman aksine su gibi akýp gitti.

-Kendini nasýl hissediyorsun?

-Bedenen biraz bitkin, ruhen ise oldukça iyi. Azýcýk mutlu, oldukça da umutlu.

-Nefes alabiliyorsan, uyuyabiliyorsan, yemek yiyebiliyorsan, hissedebiliyorsan, düþünebiliyorsan ne mutlu sana!

-Haklýsýn.

-Þu yiyeceklerle karnýný doyurup, derecikten de suyunu içebilirsin. Bir yandan da konuþmamýzý sürdürürüz.

-Sað ol. Çok acýkmýþtým.

-Ýçeride neler düþündün, ne kararlar aldýn?

-Ýçine düþtüðüm kötü durumdan beni kurtaracak bazý planlar yaptým, çözümler ürettim. Yani bir kez daha kendimi bu zor durumdan kurtaracaðým. Sýfýrdan baþlayacaðým ve baþaracaðým. Günün birinde büyük bir servetin de sahibi olacaðým.

-Buna sevindim. Bozulan moralin düzelmiþ. Ancak þunu unutma, saðlam bir kiþilik sahip olabileceðin en büyük servettir.

-Kiþiliði kurcalama. Hem buna senin sevinmen gerekmez; belki de üzülmelisin!

-Söylediklerinden pek bir þey anlamadým. Daha açýk konuþ benimle.

-Zamaný gelince anlarsýn. Acele etme, çok da meraklý olma sevgili kamburum!

-Lâubalilikten hoþlanmadýðýmý bildiðini sanýyordum.

-Tamam, tamam kýzma, biliyorum. Özür dilerim. Geleceði düþündüm ve gördüm ki ileride kazanacaðým zaferler beni bekliyor.

-Bunun için geçmiþi iyi incele.

-Neden?

-Çünkü gelecekteki zaferlerimizi, geçmiþten çýkardýðýmýz derslere borçluyuz.

-Geçmiþten en iyi ders çýkarabilecek kiþilerden birisiyim.

-Öyleyse, içeride kendini de sorgulamýþ olmalýsýn.

-Evet, sorguladým. Ameliyata hazýrlanan bir operatör titizliði ile kendimi masaya yatýrdým. Bütün özelliklerimi tek tek inceledim. Bu güne kadar fark etmediðim bazý eksikliklerimin ve bazý üstün taraflarýmýn bulunduðunu gördüm. Mesela ben çok korkak bir insaným.

-Bunu ititraf etmen de bir aþama sayýlýr.

-Evet korkuyorum, hem de birçok þeyden. Yaptýklarýmýn altýnda yatan temel duygu bu. Korkaklýðýmý bir kusur olarak düþündüðümü zannetme. Korku, çoðunlukla benim can simidim olmuþtur. Yýllar önce iþlediði bir cinayetten sonra uzunca bir süre hapis yatýp çýkan bir katille konuþmuþtum. Bana “bakma böyle hava atýp dolaþtýðýma, aslýnda çok korkuyorum. O adamý da korktuðum için öldürdüm.” demiþti. O koþullarda ne demek istediðini tam anlamamýþtým, fakat þimdi anladýðýmý fark ettim.

-Baþka?

-Kimi insanlarýn deðerlendirmelerine göre ben bir nankörüm. Doðru olabilir. Çünkü, bana yapýlan iyilikleri hiçbir zaman iyilik olarak görmedim. Hep karþýmdakilerin bir ödevi olarak düþündüm.

-Nankör insanýn en temel gýdasý kötülüktür.

-Aynen öyle. Ben de bana iyilik yapanlara kötülükle karþýlýk vermekten çekinmedim. Ýþin doðrusu, iyi de kötü de bana göreydi.

-Bu deðerler tabii ki görecelidir, ama bir toplumda çoðunluðun kabul ettiði bir tanýmlarý da mutlaka vardýr. Hatta evrensel olarak bu deðerleri ifade etmeye çalýþan düþünürler de olmuþtur.

-Burasý beni enterese etmiyor. Ben kendi açýmdan bakýyorum iyi ve kötüye.

-Ýyi, ahlâki açýdan yapýlmasý zorunlu olan eylemlerdir. Ýnsanlýðýn mayasý da ahlâktýr. Bu mayaya sahip olmayanlarý insan sayamayýz.

-Baþkalarý tarafýndan insan sayýlýp sayýlmamak da benim umurumda deðil. Ben kendi iþime bakarým. Bir þey bana yarar saðlýyorsa iyidir, saðlamýyorsa kötüdür. Ya da bana haz veren iyidir, acý veren ise kötüdür.

-Seninki de bir görüþ; tartýþmalý da olsa sonuçta bir iddiadýr. Ýçeride vicdan muhasebesi yaptýn mý?

-Vicdan dediðin hani insanýn içinden gelen bir ses varmýþ, kiþiyi uyarýrmýþ; o mu?

-Evet.

-Öyleyse bende vicdan yok. Öyle bir uyarý almýyorum. Zaten alsam da o sesi hemen boðarým.

-Ýlginç bir insan, incelenmesi gereken bir varlýksýn.

-Varlýk diyerek bana hakaret etme!

-Baðýrma! Sözlerimde hakaret yok. Var olan her þey varlýktýr.

-Var olanlar varlýk ise, var olmayanlar nedir?

-Saçma bir soru? Varolmayan deyip onun ne olduðunu nasýl sorgulayacaksýn. Bu mümkün mü? Var olmayan “hiç”tir.

-Varlýk olacaðýma, keþke “hiç” olsaydým.

-Ýþin içinden çýkamayacaðýmýz bir tartýþmaya girdik. Bu konuyu burada kapatalým ve ben sana görmediðin en alt katý gezdireyim. Bunun için en uygun gecelerden birindeyiz.

-En uygun gece ne demek?

-Ay’ýn ýþýðýný en çok gösterdiði gecelerden birisi.

-Maðarada sözünü ettiðin bu kattan sonra görmediðim yer kalacak mý?

-Hayýr kalmayacak. Unutmuþ olmalýsýn, daha önce söylemiþtim. Maðarada bildiklerimizden daha çok kat var, ama bunlarýn bir kýsmý kullanýlamýyor.

-Gidelim öyleyse.

-Ýkimiz de birer lamba alalým. Sen gene beni takip ediyorsun.

-Görüntülerin bulunduðu katta duruyor muyuz.

-Hayýr, yürümeye devam et.

-Kemikler, labirent ve derken en alt kata geldik galiba.

-Evet geldik. Acele etme. Çünkü bu katýn bir duvarý tamamen yýkýktýr ve aþaðýsý da uçurumdur. Bana doðru yavaþça yaklaþ. Ayýn ne kadar büyük ve parlak olduðunu görüyor musun?

-Evet. Ortalýðý adeta gündüze çevirmiþ. Aþaðýda harika bir manzara var. Su sesleri duyuyorum.

-Duyduðun su sesleri karþýdaki þelalelerden geliyor. Dikkatli bak sað tarafýna doðru, biraz daha dön…

-Tamam gördüm. Ayný hizada üç þelale var. Daðýn orta yerinden fýþkýrmýþlar. Hava da serinledi gibi.

-Serinlik þelalelerin etkisiyle olmalý.

-Biraz daha yaklaþýp bakmak istiyorum. Aþaðýsý sivri kayalarla, çiçek ve aðaçlarla dolu. Çiçek kokularýndan bir kokteyl hazýrlanmýþ gibi. Burnumun duyduðu en güzel koku bu. Vahþi doða dedikleri bu mu? Cennet böyle bir yer olmalý.

-Sanýrým. Burada sadece doðal güzellik yok. Ayný zamanda doðanýn baþkaldýrýsý da var. Bu baþkaldýrý özgürlük abidesini de kendi taþlarý ile dikmiþ. Ne kadar görkemli bir abide, deðil mi?

-Buraya hiç insan eli deðmemiþ ve insan ayaðý basmamýþ olmalý.

-Bence de öyle . Yoksa bu güzellikler de çoktan çirkinliðe dönüþmüþ olurdu.

-Maðaranýn iç taraflarýndan geldiðini zannettiðim bir baþka koku daha algýlýyorum. Bu çiçek kokusu deðil. Mest edici bir þey.

-O kokuyu ciðerlerine iyice çek ve sonra karþýndaki manzaraya bir kere daha bak.

-Çekiyorum. Nedir bu? Nereden yayýlýyor?

-Orasýný boþ ver, aný yaþamaya bak. Hoþuna gitti mi?

-Sarhoþ gibi oldum. Kendimi bir kuþ gibi hafif hissediyorum. Her þey baþkalaþtý.

-Öncekinden farklý mý gördüklerin?

-Evet, hem de çok. Baksana, þelaleler gökkuþaðý oluþturmuþlar, aþaðýdaki kayalýklarýn üzerine sanki altýn yaldýz sürülmüþ, aðaçlarýn yeþili ise bir baþka yeþil olmuþ…Böyle bir güzellik olabilir mi? Buna yol açan nedir?

-Güzel, güzel olduðu için güzeldir. Baþka bir neden arama!

-Her þey çok etkileyici.

-Seni bile etkilediðine göre, burasý gerçekten harika bir yer olmalý.

-Seni bile ne demek?Aðzýmýn tadýný bozmada çok ustasýn.

-Benimle dalaþacaðýna güzelliði yaþasan!..

-Evet harika, harika bir þey… Buradan atlayýp bir kuþ gibi uçmak istiyorum. Bu güzelliklere doðru uçmak istiyorum.

-Ýstersen deneyebilirsin.

-Denerim de, ya… Evet ya…

-Ya, ya demeyi býrak. Ýstiyorsan dene, istemiyorsan deneme.

-Ne yapýyorsun kambur? Neden beni elinle uçuruma doðru itiyorsun?

-Benim bir þey yaptýðým yok. Bak, ben senden ne kadar uzaktayým? Benim metrelerce kolum mu var da seni bu kadar uzaktan iteleyebileceðim?

-Yalancý, alçak kambur! Þimdi de inkar ediyorsun. Her þeyi anlar gibi oluyorum. Maðaranýn içinden gelen kokunun uyuþturucu özelliði vardý demek ki. Beni kendimden geçirip ya kendi isteðimle aþaðýya atlamamý saðlayacaktýn, ya da zorla. Kýsacasý beni öldürmeyi amaçlýyordun. Benden önce de baþka insanlarý bu uçurumdan ölüme gönderdin mi?

-Neden bunu yapayým ki?

-Büyücülük müyücülük derken þimdi de Hasan Sabbah olmaya mý karar verdin? Ýnsanlarý uçurumlardan atýp, ya da atlatýp seyrediyor musun? Seni pis cani, seni alçak sadist…

-Yanýlýyorsun. Neden bir insanýn hayatýný kaybetmesini isteyeyim?

-Cevabýný sen ver, ben deðil. Neden?

-Yanýndaki kayanýn üzerine otur da sakin sakin konuþalým. Elindeki taþý da býrak.

-Bak kambur, içeride düþündüm ve ikimizi de ilgilendiren bir karar aldým.

-Nasýl bir karar?

-Bu maðarada ikimizden biri fazla.

-Fazla olan belli, yani sensin. Ben yýllarýmý burada geçirdim.

-O senin görüþün. Ben farklý düþünüyorum. Daha doðrusu iyilikle bu maðaradan çekip gitmeni istiyorum.

-Burasý senin iþine yaramaz. Kýsa sürede býkarsýn.

-Orasý belli olmaz. Burasý bir süre saklanmam için bana gerekli. Þimdi sen bana söyle bakayým: Kendi rýzanla buradan ayrýlacak mýsýn, yoksa…

-Yoksa ne?

-Yoksa seni öldürmek zorunda kalabilirim. Mesela þu taþla kafaný ezebilirim.

-Bana doðru gelme. Otur yerine!

-Söyle, gidiyor musun?

-Hayýr gitmiyorum. Ölürüm de gitmem…

-Zaten sonuç söylediðin gibi olacak.

-Bunu yaparak, alçaklýðýna, kalleþliðine, egoistliðine ve nankörlüðüne caniliði de mi ekleyeceksin?

-Boþ laflarla oyalama beni. Son defa soruyorum: Gidiyor musun?

-Hayýr, hayýr, hayýr!

-Al öyleyse pis þeytan!...

-Ahhh, kafam, ahhh!..

-Al sana, al sana…Ne kadar da kalýn kafan varmýþ! Al, al…

-Vurma, yeter,yeter! Ahhh!..

-Öldüreceðim seni, ölüm karþýsýnda titremeye baþladýn bilge kýlýklý bunak! Haydi, o palavralarýn, ahkâmlarýn þimdi kurtarsýn seni.

-Evet, beni gerçekten öldüreceðini anladým. Ahhh, offf! Aslýnda bu benim açýmdan büyük bir sürpriz de olmadý. Ahhh, dur vurma, sözümü bitireyim.

-Daha konuþuyor musun sen?

-Her canlý gibi ben de bir gün ölecektim. O gün gelmiþ. Ahhh! Evet, ben hiç olmazsa senin gibi yaþantýsý ölümden beter birisi olmayacaðým. Ahhhhh!

-Gebertinceye kadar vuracaðým, gebertinceye kadar… Bir daha, bir daha… Al, al… Sesin çýkmaz oldu solucan kýlýklý herif. Öldün mü? Her taraf kan içinde kalmýþ. Bu pislik herif hareketsiz bir þekilde yatýyor. Gebermiþ olmalý, nefes almýyor, nabzý da atmýyor. Ama gene de iþi garantiye almalý. Al sana adi kambur, al sana,al sana…

****

(Devam edecek;ama sona sadece bir bölüm kaldý...)