Yaşam denen kahpe soluklu bir hengâmenin içinde var olmaya çalışıyorum. Nereden geldim nereye gidiyorum sorusu beynimi kurcalıyor. Mutsuzum işte, anlamı yok beklide mutluluk ne anlama geliyor bendeki mutsuzluk anlam taşısın. Sessizleşiyorum. Ben benden geçiyorum bu aralar.. ben beni arıyorum beklide. Kaygılar mıdır içime dolan mutsuzluğun nedeni, yoksa sesiz kalmak mı? Yalnızlaşmak istiyorum. Olmuyor işte. Olmuyor. Yazan mı boktan yazmış yazıyı yoksa yaradan da mı var bir sıkıntı? Tıkandım artık. O mutluluk aşılayan, dertli olsa da gülen adam öldü. Yâda öldürdüler işte bilmiyorum. Tek bildiğim ben bu hayat nasıl yaşanır öğrenemedim. Öğrenemedim. Sayısız yediğim kazıkların arkasında yinede güvenmeyi seçtim insanlara… Sayısız satılmışlıkların ve çirkefliklerin içinde dik durmaya çalıştım beklide ama artık olmuyor. Ağlamaklı yaşıyorum zamanı… kapalı bir kutu içine hapsolmuş gibiyim. Nefes alamıyorum, mutsuzum ya açıkçası ve ahlaksızım işte en büyük ahlaksızlığı yapıyorum kendime. Kendimle kalsa iyide ya çevreme? Orada tıkanıyorum işte. Bir anda yok olmak istiyorum tüm yaşamışlığımla yaşatmışlığımla, silinmek istiyorum benliklerden sanki hiç yaşamamışçasına, yokluğumun farkına varmasın kimse istiyorum. Yaşamaya devam etsin hayatı. Ben kirletmeyeyim yaşamları. Duru kalsın insanlar yaşadıkları yerde. Ve olmasın gözlerinde benden kaynaklı bir damla ya ve olmasın beyinlerinde benden kaynaklı bir tasa ir sıkıntı.
Neden seviyor insanlar beni? Bilmiyorum, sevmesinler istiyorum bazen, bir yere koymasınlar beni. Değerim olmasın yüreklerinde olmasın işte. Neden bilmiyorum ama ağır geliyor taşıyamıyorum artık bu değeri. Belki acizleşmişimdir diyorum beklentilerini gerçekleştirememenin acizliğidir bu bilmiyorum. Artık her aynaya baktığımda kendime lanet ir insansın sen demekten bıktım, lanet bir insanım çünkü bu sitemin gereklerini yerine getiremeyen hala homosapiyensin mağara dönemi paylaşımlarını yaşayan o maymun kılıklı bir hayvanım. Hala çıkarsız sevmeyi başarıyorum, hala paylaşıyorum ne varsa ve hala doğru söylüyorum, yalan bulaşmamış dilime. Bedeli ne olursa olsun doğruyum. Gerçi benim bunları söylemem kendim içinde bir şey ifade etmiyor. Başkaları nasıl bakıyor bana o önemli.. Kimine göre şerefsiz, kimine göre lanet herifin teki, kimisi için iyi bir dost arkadaş, kimisi için bir abi… sıralayın sıralaya bildiğini kadar.. Belki iyi bir sevgiliyim. Bilmiyorum. Tek bildiğim ne olduğumu bilmediğim. Bilmekte istemiyorum artık. Erken indirdim yelkenleri beklide erken teslim oldum. Daha bir miktar daha yaşanılası zaman var önümde belki kabusa dönecek bir miktar zaman birimi daha… olsa ne fayda olmasa ne fayda. Giden gitmiş bende yaşasam ne fayda.
Bilinmezlikler içindeyim. Tek bildiğim hiçbir şey bilmediğim ve tek bildiğim sevilmek değer görmek istemediğim. Yoruldum artık. Bir söz vardı;
“İnsanlar ağaçları severler ama keserler;
Hayvanları severler ama öldürürler,
Çiçekleri severler ama koparırlar,
Birinin bana seni seviyorum demesinden korkuyorum…..”
Evet korkuyorum. Bendemi sevmemeliyim o zaman diyorum. Bendemi değer vermemeliyim. Yo hayır, insanlar ağaçları da, hayvanları da, çiçekleri de ve maalesef insanları da çıkarları doğrultusunda seviyorlar. Ben çıkarsız seviyorum işte. Ve sevilmekte istemiyorum, insan gibi sevmekte.
Yaşadığım hayat içindeki çirkefliklerden bıktım beklide, satılmışlıklar ağır geldi, onursuzluklar, yalanlar dolanlar. Ve bunların ortasında bu olanları izlemek doldurdu beni bilmiyorum. Belki ne yazdığımı bile bilmeden saçmalıyorum. Dedim ya bilmiyorum, bilmekte istemiyorum. Sadece yok olmak istiyorum. Ben sevdayı bize adam akıllı yaşamasını bilmeyen ben, ben işte öyle lanet olası bir ben. İyi değilim beklide… Bekli de mutsuzum yaşmak istediğim gibi yaşamamaktan yada ne bileyim neden yaşadığımı bilmemekten veya anlamsızlaşmasından hayatın. Tükenişler içindeyim, bir damla enerjiye muhtacım beklide, beklide düşündüklerimin değil de düşünmediklerimin yargılanmasında dolayı bu haldeyim, belki yanlış anlaşılmak ağır geliyor bana belki paylaşmak dertleri tasaları çözüm üretememek... Dedim ya bilmiyorum… böyle hiçbir işe yaramadan yaşamak mı daha mantıklı… yada yok olmak mı daha mantıklı bilmiyorum. Tek bildiğim ne bir şey bilmek istiyorum ne de biliyorum. Öyle yaşamak için anlamsızca yaşıyorum… ANLAMSIZCA….
www.hamzaekiz.com
