Dindirmiyor sızısını başka bir şey gönlümün
Dilim dilim acı dolu her safhası ömrümün

Avutmuyor yokluğunda ne oyun, ne de oynaş
Ne sabra bir mecâl kaldı, ne de iki gözde yaş

Sabahı edemediğim geceler kadar uzun
Beraber yürür iken tükenen dik yolumuzun

Işığında yok olmayan karanlığım gibisin
Bende vebali hiç yok, bilirsin tek sebebisin

Artık başa dönülmez bir yolun son ucundayız
Kanma aşkın büyüsüne, hasretin burcundayız

Ayaklarımızı aşkın dikeni kanatırken
Geç kaldık ve tez yorulduk, oysa vakit çok erken


Defterimizde ne varsa birden hepsini yaktık
İkimizden geriye bir yığın sır bıraktık

Artık tanburlarda nihavendler hiç çalmıyor
Hüzzâmlar oldu tutkum,Uşşâka vakit kalmıyor

Bu gün bitiminde de yine hep seni andım
Her şey bitti ve geri dönüş yok artık anladım

http://ferahnak.wordpress.com/2010/08/02/sensizlik-beyitleri/