Dört mevsim yaþanýr aþk,
Önce bahardýr yaþanan,
Güneþin tenine vurmasý gibi
Isýtýr yavaþça ,
Ilýk ýlýk rüzgar eser yüreðine,
Güneþi gören tomurcuklar gibi,
Açýlýrsýn sevdiðine,
Sonra ,
Güneþ bir baþka ýsýtýr
Yüreðindeki coþku
Ýçindeki ateþ yakar tenini
Ürkeklik arzuya döner ansýzýn,
Ellerin ellerine,
Gözlerin gözlerine deðer,
Mehtaplý yaz gecelerinde ,
Doludizgin yaþanan anlar kovalar birbirini,
Umarsýzca, hoyratça
Arkasýndan gelen mevsim yaprak dökümüdür çünkü,
Ilýk rüzgarlar yerini ürperten yaðmurlara býrakýr
Gözden akan damlalarla karýþýr
Yaþanan hüzündür,
Coþan yürekler korkuya býrakýr kendini
Bir telaþ almýþtýr seven yürekleri
Kaçýþlar, sessiz ve yalnýz geceleri getirir
Sonra soðuk hava üþütür tenini de,
Yalnýz gecelerde kopan fýrtýnalar ,
Þimþekler, korku salar seven yüreðine
Ansýzýn bir yýldýrým düþer sevdana
Ardýndan yaðan kar, son kalan ateþi de
Söndürür sessizce .