Geceleri ansýzýn bölünen uyku,
Fýrlamýþ gözlerden boþanan yaþlar…
Islak vücudumda yerin en kuytu;
Kalbimin köþesidir ey vefasýz yar.

Bir sokak lambasý puslu ve fersiz…
Uzaklarda tren hýçkýrýklarý…
Tozlu kaldýrýmlarda bir gölge sessiz;
Yürüyor ruhunda cam kýrýklarý…

Dudaktan dökülmez boðuk feryatlar,
Bir at þaha kalkar vefasýz gece.
Hala hayalimde silik imbatlar:
Hayat ve aþk ve ölüm zorlu bilmece.

Yürüyorum ardýmda bir uzun gölge:
Kâh saða, kâh sola titrek savrulan.
Sevginin sevdanýn solduðu yerde,
Sokuyor ruhumu kara bir yýlan.

Sevda ve aþk ve ölüm gerisi yalan.
Gönlümün albümünde solarken resmin;
Beni bir sarsýcý hayale salan,
Bir kelime, üç hece yakýcý ismin...

Ýsminde vefa yok, cismin de öyle.
Vefasýz kayalar, bulanýk nehir…
Hayat mý yýllardýr sürdüðüm böyle?
Ölüme eþ deðer içtiðim zehir.

Sen benden uzaksýn, hayalin yakýn.
Bir kýzýl elmanýn iki yarýsý.
Hayaline yasak getirme sakýn;
Hüznümle buluþsun gece yarýsý…

Sen ve ben ve sevdam bir sacayaðý;
Kýrýk ve dengesiz bir yerde cismim…
Merhamet yüreði þefkat menbaðý!
Bana kaybettiðim hüznümü verin…


Mýsralar dökemez bende umudu,
Hüznü, isyaný ve iþkenceyi…
Gönülleri örten sevda bulutu,
Yeniden çek ne olur arza geceyi.


Geceler ne kadar haþin olsa da,
Ben beni karanlýklarda bulurum.
Dünyada bir sen ve sevgin kalsa da,
Uzanmaz sevdana akkor olurum.


Derdime bir derman bulmuþum yalan,
Sensizliðe sensin en keskin ilaç.
Bir kýrýk þiirdir elimde kalan,
Bir de kalem; madeni esrarlý aðaç…

Sevda þiirleri, bir silik defter;
Bir sobada her an yanmaya mahkum.
Dermansýz ruhumda kalmasa da fer,
Sevdan saçlarýma dökülür kum kum…

Dilimde eski bir sevda türküsü,
Ruhumda kanayan gizli yaralar…
Sevda dediðin þey: Hüznün örgüsü…
Depreþtikçe, ruhum hüznü aralar.

Çýkmaz sokaklarda kaybolur gövdem…
Kelepçeli ruhum onun peþinde.
Seni þimdikinden fazla sevmesem;
Yitik sevdam söner aþk güneþinde.

Aþkýn benim için ecele bir yol;
Aþkýn ölümümdür ne olur anla!
Senle de, sensiz de; ben bir ölüyüm.
Bir tabut görürsen otur ve aðla.