Ansýzýn baþlayan aðýtlar gibi
Bir yangýn tutuþur içinde bir gün
Kýyamet misali
Koþarsýn hedefsiz boþluða gülüm
Zamandan geçmiþe akar yollarýn
Kavrulur varlýðýn buz kalýbýnda
Bedenin hissetmez acýlarýný
Ýbrahim misali yanmýyorsa da
Ruhun ateþlere teslim olmuþtur.
Baþ edemiyeceksin artýk kalabalýklarla
Hiç tanýmadýðýn sesleniþlere
Sustukça yorulacaksýn
Gün içinde kýyametler yaþarken
Tesellin gecelerde olacak
Siyah karanlýklarla baþ etmek kolay deðil
Saatler boy atacak yalnýzlýðýnda
Bir kuþ kanadýnýn týkýrtýsýndan
Tesellilerin olacak
Zaman içinde kabulleneceksin
Kavuþmalarýn habercisi olduðunu bildiðinden
Ayrýlýklara katlanacaksýn gönül ferahlýðýnda
“O”ndan alacaðýn bir küçük haber
Vuslat aratmayan müjde olacak
Bahçende yükselen gül fidanýnýn
Her zerrene sinen hoþ kokusunda bile
Sevdiðini bulacak ve bileceksin ki
Mesafe dediðin bir teferruat
Ne göze, ne ele, ne de ayaða
Ýhtiyaç kalmamýþ, anlamsýzlaþmýþ
Artýk her iki beden bir tek ruhtadýr
“ O “ sen ve “ sen” onda olunca…
http://ferahnak.wordpress.com/2010/10/02/iki-bedene-tek-ruh/