Gündüzdü ve kapalıydı perdelerim
Açtım.
İnsanlar vardı sokakta
Sesleri vardı
Sonra
İşleri vardı onların, sorumlulukları
Çiftler vardı; seven birbirini ya da sevmeyen
Ama yan yanalardı.
Yok yok henüz gündüz değildi,
Dün gülümsemişti sadece.
Pencereyi açtım
Gökyüzüne baktım
Güneş yoktu daha ve ay üzgündü,
Ki bilirsin ay'ın haliyle hal'lenişimi.
Çiçeklerimi gördüm sonra,
Solmuşlardı.
Kızgınlardı sanki bana
Bir şeyler söylüyorlardı
Üst üste söylüyorlardı bir şeyler
Zihnimi susturamamıştım daha;
İçimin sesini bastıramamıştım ki
Koştular mı imdadıma,
Boğazladılar mı anlayamadan
Konuşmaya başladılar tek tek ve sonra hep bir ağızdan
Bağırmaya.
Kulaklarımı tıkadım, duymamaya çalıştım
İmkânsızdı duymamak
Bağırıyorlardı; "Sorumsuz!"
Bağırıyorlardı "korkak!"
Bağırıyorlardı "eğer çekemezsen gülün nazını."
Hep bir ağızdan bağırıyorlardı
Duymak istemiyordum ve ama
'Yeter' demeye gücüm yoktu
Çevirdim başımı
İnsanlar bana bakıyorlardı
Konuşmuyorlardı insanlar
Ama bağırıyorlardı
Elimi kulağıma götürmek istedim,
Ağzıma götürmüşüm.
Çığlık çığlığaydılar;
"Yalan-cı!"
"Düzen-baz"
Hepsi birden bağırıyorlardı
"Susun!" dedim
Ama zaten sus'tular
Güldüler.
Başımı gökyüzüne çevirdim
Ay anne'ydi belki kulak verirdi
Belki dinlerdi
Burun büktü o da
Hiçbir şey söylemedi
Gözlerimi kıstım
Şin'i yüzüme düştü
Alnıma yazılar yazmaya başladı
Korktum
"Korkak" dedi
"Annen!, Korkuyorsun ondan"
"Sana seni gösterenden, kendinden"
Bağırdım
Avaz avaz bağırdım "yeter kes"
"Bağır" dedi
"Bağır
Hep yaptığın gibi
Bağır"
"Haydi sen de çocuk
Bağırma ağla!"