Sana, seni sevdiğimi söyleyeceğim sırada kesildi nefesim, öldüm belki..
Sen, benim en büyük fırtınamsın
Sen, onsuz yapamadığım
Sen, kavuşamadığım
Bir ömür boyu yandığımsın...

Ne olurdu ulaşsaydı sesim sana
Ne olurdu şöyle
Herhangi bir mayıs sabahında,
Herhangi bir eylülde
Herhangi bir haziranda
Tüm engelleri sonsuzca ortadan kaldırarak
Kavuşabilseydim sana
Aramızda bu ayrılıklar olmasaydı
Bu kırgınlıklar olmasa...

Ben, ben değilim
Ben, belki delirdim
Ancak sevdiğim
Gemileri ne olur yakma!


Bu akşam paramparça bir yürekle ve sen olmadan anlamını yitirecek hayallerle, sen olmadan biraz eksik, biraz yavan ve tatsız olacak bu yaralı ömürle yollarına düştüm yine. Yangının ve yağmurun olmaya geldim. Beni, gözünün feri bil!
Sen görmedin ama ben biliyorum ki
Bu sevda ölümüm olacak benim

Kıyıya vurmuş cesedimi vuracaksın sahilde
Alnından tek kurşunla vurulmuş
Yüreği zincirde...
Sen, hem yenilgim
Hem zaferim
Sevdan katlime ferman
Sevdam yaşama sevincim

yaramsın ve ilacım
açılsın kapısı sensizliğin
açılsın aşksızlığın kapısı
ben sensizliği aşıp
karanlığın içinde
bulurum seni!
Seni, tek ve en büyük derdim
Seni, tek dermanım bildim
Sen, katlimin fermanı
Sen, hayata yeniden gelişimsin..
Hayatı benmişim gibi sev!
Ve iyi bak kendine her neredeysen
Zamana ihtiyacımız var, uzunca bir zaman dilimine... ve biraz da susmamız gerek dosta düşmana
karşı..
Sonrasında tek umudum,
Gün doğar
sabaha çıkarız nasılsa bir gün