Dün sabah simitçi sesleriyle açýlýnca gözlerim
Bir çocuk gördüm karþý kaldýrýmda
Sýska, çelimsiz bir kýz çocuðu
Ýri mavi gözleri nemli ama ýþýltýlý
Sanki meydan okuyor yaþama
Onu simit satmaya iten sefalete
Belki biraz kýrgýn kazandýðý parayla elma þekeri alamadýðýna
Düþündeki sýrma saçlý bebekle hiç oynayamayacaðýna
Yýrtýk potinlerle koca bir kýþý geçireceðine
Ama asla umutsuz deðil
Biliyor
Elbet bir gün onun da gözlerinin içi gülecek
O da sevgi dolu yüreðinin attýðýný hissedecek
Yaþam bir gün acýmasýz bir sýnav olmaktan çýkacak
Emeðinin karþýlýðýný aldýðý
Mutluluklarýný insanlarla paylaþtýðý
Göz yaþýnýn olmadýðý bir serüven olacak
Bunlarý elbet bir gün görecek
Ve o güne kadar
Ýçindeki umut çiçeðini sevgiyle hep sulayacak