Dinsel baðnazlýktan çok sýkýlmýþ olan genç protestan Johann Valentin Andreae, ilk gençliðinden itibaren simyaya ilgi duydu ve Hermetizm’i dinsel bir sentez için uygun buldu.

   Akýl hocalarýný da ardýna alarak Fama Fraternitatis adýnda bir metni yayýnladý.

   Bu Rozikrusyen Kardeþlik’in manifestosudur. Manifesto Avrupalý yöneticilere, din adamlarýna ve bilim adamlarýna seslenir. Bilim adamlarý eleþtirilir: Aydýn zihinler insanlýða sayýsýz buluþ sunmuþ ancak bu buluþlar insanlýðýn umduðu aydýnlýk ve huzuru getirememiþtir. Manifestoyu yayýnlayanlar (sözde Rozikrusyen Kardeþlik üyeleri) “kendi becerilerini insanlýðýn hizmetine sunmaktan çok, kiþisel baþarýyla ilgilenen bilim adamlarýný eleþtirirler. (Andreae’nin piyesi Turbo’da da ayný görüþler yankýlanacaktýr. Bu görüþler ve adý geçen piyes ünlü oyun Faust’a zemin hazýrlar: Bilgi için ruhunu þeytana satan bilimadamý topluma faydalý olamaz, bireycidir ve hýrsý onu körleþtirir.) Ayrýca manifesto, gelenekselleþmiþ öðretilerin sorgusuz kabullenilmesine de karþý çýkar. Onlara göre teoloji ile matematik ve fizik bilimleri arasýnda çeliþkiler bulunmaktadýr.

   Ve bunun ardýndan manifesto mitik bir karakter yaratýr. Jung tarafýndan çözümlemesi yapýlacak olan bu arketipin adý Christian Rosenkreutz’tur.

   Her þeyi baþlatan ilk manifestonun ardýndan, gizemli konulara cevap vereceði duyurulan ancak cevap vermek þöyle dursun, gizemi daha da artýrmaktan baþka hiçbir þeye yaramayan ikinci yayýn gelir: Confessio Fraternitatis.

   Rozikrusyen Kardeþlik üyeleri bilim ve felsefeyi kemiren hastalýðýn ilacýna sahiptirler. Sanat, felsefe, teoloji ve týp alanýndaki tüm bilgilerin anahtarlarý ellerindedir. Kendilerine verilen bilgi “sonu gelen dünyaya” Tanrý’nýn son lütfuydu.

   Bunu takip eden yýllarda, Kimyasal Düðün’ün yayýnlanmasýna dek, Christian Rosenkreutz bir hayalet gibi Avrupa’nýn üzerinde dolaþtý durdu. Marx’ýn manifestosundaki gibi, her yerde adý anýlan bir hayalet vardý; kimse kendisini göremiyor olsa da herkes ondan bahsediyordu. Marx’ýn manifestosundaki hayaletin tersine, Rosenkreutz’un hayaleti yaratýcýsýnca hiç de seviliyor deðildi.

   1619 yýlýnda yayýnladýðý Babil Kulesi adlý eserinde Johann Valentin Andreae, Rozikrusyen Yanýlgýsý için þunlarý yazdý:

   “Dinleyin ey ölümlüler, Kardeþlik’in geliþini boþ yere bekliyorsunuz, Komedi sona erdi!”

   Komedi piyesleri yazan bir yazarýn, kendi yazdýðý (ya da yazýlmasýnda ciddi katkýlar saðladýðý) Rozikrusyen Kardeþlik eserleri için “Komedi” tanýmlamasýný kullanmasýnýn sebebi anlaþýlmaz deðildir: “Her þey bir kurgudan ibaretti, sahnelenen eser amacýna ulaþtý. Artýk daðýlabilirsiniz, perde iniyor!”

   Ne var ki oyun toplamda 2 perde deðildi; Babil Kulesi’nin yayýnlanmasýndan 3 yýl önce oyunun son perdesi oynanmaya baþlandý: Kimyasal Düðün

   Bu kez sahnelenen yaþlanmýþ Christian Rosenkreutz’un (ve beraberinde getirdiði Hermetik yaklaþýmýn) Hýristiyanlýk potasýnda eritilmesiydi. Ancak son perde de diðer iki perde gibi netlikle anlaþýlamadý, tam tersine herkes tuhaf bir yeni inanýþýn peþine düþmüþtü. Oyun ciddiye alýndý ve 350 yýldan fazla süredir ciddiye alýnan tuhaf bir literatür oluþtu. (Bugün hala Gül-Haç gizeminden ekmek yiyen yayýncýlar, süreli yayýnlar, internet siteleri ve roman-incelemeler bulunmaktadýr. Okült Bilimler adý altýndaki eðilimin ciddi bir kýsmýný, hala, Gül-Haç illüzyonu kaplýyor.)

   Johann Valentin Andreae, tüm bunlarýn ardýndan, kimliðini ortaya koyduðu ve oyunu ifþa ettiði halde, yol açtýðý çýðýn altýnda kayboldu ve tüm bu oyunu reddeden ayný isim hala Okült araþtýrmalarda referans gösterilen otoritelerden birisi olarak kabul edilmektedir.

   Hýristiyanlýðý kurtarmak, ya da tüm bilgeliði inandýrýcý bir biçimde Protestan Kilisesi etrafýnda toplamak adýna yola çýkan yetenekli yazar Andreae kendi inandýrýcýlýðýnýn ve yarattýðý gizemin kurbaný olmuþa benziyor. Bunu “Yalancý Çoban” öyküsünün bir yansýmasý olarak görüyorum: Çoban o kadar inandýrýcýydý ve bu inandýrýcýlýðýna öylesine alýþmýþtýk ki sonunda gerçekten yalvardýðý an “inandýrýcý bir rol” sergilediðini düþünüp onu ciddiye almadýk.

   Her þey Foucault Sarkacý’nýn sonunu anýmsatýyor, ister istemez.