Bilir misiniz köylerde ailesinden çok uzaklarda yaşayan öğretmenlerin bu ülkeye katkılarını. Onların çektiği sıkıntıların ne derece büyük olduğunu anlamak için aynı şartlarda yaşamak gerektiğine inanıyorum. Şartlar ve şekiller ne olursa olsun, vazgeçemedikleri meslek aşklarıyla, sığındıkları anıları ömürlerine koca dünyalar sunar.

“Kanatlarına kartal gölgesi düşmüş kelimelerin,
Sonsuzluğa tekrarlanan kara tahta çizgilerinde
Serçe bakışlı duygu parlamaları gözlerine dokundukça,
Gözbebeklerinde acıyan cümleler halsiz kıvrılışlarda.” AYSUN GÜL

Her çocuk onlar için bir başka gezegenin keşfi gibidir. Öğrettikleri her harfin küçücük dudaklarda söylenişine hayran kalırlar. Yorulurlar, bulanırlar bazen de sıkılırlar belki, lakin öğrencilerinin gözlerindeki ışıltıyla birleşen gözbebekleri tekrar ışıldar ve hayata döner.

“Bir öğretmen tanımıştım; bir çocuğa on çocuk katmak için hayatından parçalar veren. Kendine acımadan köy çocuklarının yoksul ve mutlu olmaya muhtaç yaşamına, nefes katmak adına çalışan. Onlar köy çocuklarıydı, ellerinde olanı ellerinde geleni ve elleriyle yaptıkları her şeyi, canlarından çok sevdikleri öğretmenleriyle paylaşmak için çırpınan. Öğretmen onlar için ata, baba, anne ve ilerideki idealleri için yaratılmış örneklerin en önemlisiydi. Hasan öğretmende örnek bir öğretmen değil di o bir babaydı ve ataydı onlar için. Yollarda geçen ömrünü bir gün gelipte yollarda bırakacağını bilmeden, koşar adım gitmişti, talebelerini başına. Kış gelmişti artık, Anadolu’nun ücralarına…”A. GÜL

Her 24 Kasım değil eğitimcinin günü aslında. Tarihi yoktur paha biçilmez değerinin. Kol kanat gerdiği bir sürü küçük beyin onun sayesinde yürüyecektir aşkın ufuklarına. Kelimelerin yağmurunda sağanak sağanak ıslanacaktır. Seller gibi coşacaktır afetler olmak adına. Yakıp kavrulan güneşin sarı yüzlü çocuklarını serinletmek için su olacaktır bedenlerinde.

“Aralık ağır gelmişti, Hasan Öğretmenin bedenine. Garip bir halsizlik çökmüştü bedenine. Yıllardır koşuşturduğu çocuklarına giderken o gün gitmek istemiyordu. Nedenini bilmediği bir his kaplamıştı ama gitmeliydi onu bekliyordu kasım gözlü köy çocukları. Yollar buz tutmuştu gecenin -39 dan kalma ayazında. Ve evden çıktı servise doğru ilerledi hala sıkıntılıydı. Arkadaşlarıyla selamlaştı ve servis hareket etti. Yollardaki buzlanma sebebiyle gitmekte zorlanıyorlardı. Ve araba yoldan kaymıştı içinde bulunan 4 öğretmenle birlikte hasan beyde uzun yolculuğuna çıkmıştı. Gazetelerde manşet bile olamamıştı küçük bir köşede öğretmenlerin son yolculuğu başlığıyla yayınlanmıştı…”A. GÜL

Onlar için hayat hiç kolay değil ama 24 Kasımlar da Hasan Öğretmen ve yanındakiler gibi adamalı ve adanmalı hayatlar eğitim uğruna. Çağdaş uygarlıklar seviyesine gelebilmek adına yılmadan yorulmadan ve yıkılmadan ve bükülmeden nice, “24 KASIMLARA.”

“Söylenecek sözler; büyük devrimleri olmalıdır öğretmenlerin, nice öğretmenler yetiştirebilmeleri için. Büyümek için bilgi bekleyen zihinlere, ilim yığmak çabasıyla çapalamak gerekir toprağı. Her çapa sonrasında alınan verim bir sonraki yılın hâsılatı olacaktır, bilgi çapa-sının ellerinde. Topraktan temizlenen her taş, ilim fidanının ağaç olmasına yardımcı olacaktır. Araya sıkışan ayrık otlarını da, bir gün gelip yok etmek, o fidanın ağaca dönüştüğü bilgi sağanağında yok edilecektir. Cahilliğin dostudur ayrık otları…