hep
dar vakitlerde gelirdi
ne gelirse başımıza,
pusulara düşerdik
pusulasız çıktığımız yollarda...
acemisiydik;
yol,
iz bilmezdik,
çok çabuk vurulurduk;
aşka düşerdik
yürek üste...
ne gelirse başımıza
hep
dar vakitlerde...
...
ağacın dalına vurulduk,
dalın filizine,
filizin yaprağına,
yaprağın yeşiline...
biz
nasıl bir umuttuk?
...
kelebekler vururmu adamı?
vurmaz değil mi?
sen öyle san
birinde
tam göbeğinde
on yedi yaşımın
bir kelebek
orta yerinden
yüreğimin
iki kaşının...
aşk akıp doldu içime;
umut doldu,
hayat doldu,
sen doldun...
ama kavga!
evet kavga
ve ihanet saylırdı kavgaya sevda...
on yedi yaşımızı
kelebek kanatları arasında unuttuk...
...
iki soluk arasında büyüdük
o
kısacık anda
önümüzde umut
önümüzde zafer
aydınlık önümüzde
aha
şuracıkta;
bir nabız gibi attığı yerde şafağın...
vakit dardı,
güneşe yürüyorduk,
zaman; sabaha kadardı;
acelemiz vardı...
arkamızda sevda
ve
gözyaşlarını
doğacak güneşimizde kuruttuk...
...
ne geldiyse başımıza
hep
dar vakitlerde...
...
işte,
son bahar
vakit
yine dar...
tırnakların
tırnaklarım olsun
söküp atsın sol yanımdaki nasırı
...
hep
dar vakitlerde geldi
ne geldiyse başımıza
biliyorum,
seninde vaktin dar
ve
yarına
çok az var...
gözlerimi yumuyorum
yüreğimin peşinden yürüyorum;
sana yürüyorum...
pusulamı atıyorum,
unutuyorum bildiğim tüm yolları
yol,
iz bilmez,
acemi bir çocuk oluyorum yeniden
bana pusu kur,
beni vur,
ne olur...
...
a&m