aðlayýnca
gözlerinde bebekler
hýçkýrýklar içinde,
yaðmurlar bana mahkeme kurar,
gri bulutlara asýlma olur hükmüm,
aðlama...
...
caným çekiliyor...
bu gün yaðmur yaðdý burada,
sen
aðladýn
ben
günahlarýmý vaftiz ettim tuzlu sularda,
canýný yaktým;
canýmý...
yaðmur
halen yaðýyor
bir damla yaðmur korkuyor gözlerimin içinde
ben korkuyorum
aðlama
aðlama
aðlama
yetiþsin ýslandýðým
üþüdüðüm yetiþsin
ellerini
gözlerine vurma
caným yanýyor
tuzlu sularýnda...
hatýrlarmýsýn
bir karanlýktý,
bir ayýþýðý
pencereden içeri
ben ellerin olmuþtum bir anda
oyunlar oynamýþtýk
gölgelerle
duvarda...
duvarlarda
ellerim
ellerin olmuþtu
vurma gözyaþlarýna
caným yanýyor,
aðlama...
...
yaðmur yaðýyor
binlerce sicim sallanýyor aþaðý
ve
herbirinin ucunda bir hüzün
yüreðime iniyor
aðlama...
...
nedir aðrýtan bizi,
kanatan
en iflah olmaz yaralarla
bu
yüreðimizdeki frengi delikleri nedir?
"acý" dersen
"tarih kadar eski" der þiirler
alýþýlmalýmý,
çok tanýdýkmý gelmeli?
ya reddetmek
ya restini görmek hayatýn
ver yansýn! demek ya?
aðlama,
al parmaklarýmý
çak hüznüne
tutuþsun düyna
vur
yansýn!
...
ela bir yalnýzlýða eþ oluyorum gözlerinde
hüznünü öpüyorum
hadi
aðlama...
seni çok seviyorum...