bir kez daha
ölü doðuyorum gecenin ellerine
adým;
ölü bir deniz feneri konuyor
...
güneþ
sessizce
denize düþüyor,
genizlerde
aðýr yosun kokusu...
kuþlar sanki
hiç gelmemiþler gibi...
hava gittikçe kararýyor
ve
ben
ýssýzlaþýyorum...
lacivert bir korku
griye dönüþüyor gözlerimde,
korku ýslanýyor korkudan
kaçýp korkumdan
korkuna sýðýnýyorum
korkular içinde
dört yaným korku!
ellerimi sokacak bir koynum bile yok...
neden çalkantýlý bu deniz,
bu fýrtýnayý kim yarattý,
sonu gelmeyecekmi bu dalgalarýn,
sabrý
daha kaç bin yýl sürecek kayalarýn?
taþlar çatlýyor göðsümde...
...
kaçsam
firarýmý verseler bu akþam
yok yazsalar yoklama defterlerine
ve dahi karalansa adým,
silinse kaydým
bu hayattan...
...
kaçýncý suskunluðun öncesidir bu
kaçýncý deprem korkusu?
suskunsun sen
ve
kudurmuþ deniz
ve
sesi ölmüþ kuþlarýn
havada çürük kokusu...
...
yýldýzlar birer birer vuruluyor,
içimde bir gök yüzü tenhalaþýyor;
lacivert bir korku
griye dönüþüyor...
bir kez daha
ölü doðuyorum gecenin ellerine
adým;
ölü bir deniz feneri konuyor
kulaðýma korkular fýsýldanarak...
...
hadi
gel
uyandýr beni bu kâbustan
yine
sesini duyarak baþlayayým güne
ilk sana günaydýn diyeyim
sonra balkondaki kediye,
bahçedeki çiçeðe
incir aðacýna hatta
hatta
giriþteki þýmarýk güllerin dikenlerine...
hadi
gel
uyandýr beni bu kâbustan;
umudun ellerine doður
umutlu ellerine...
kulaðýma sevgi oku
adýmý aþk koy yeniden
ve
ben
öpeyim seni
en bahar yerlerinden...
...
a&m