"boþ bir kýrlangýç yuvasýydý sallanan
bileðinin ucunda..."
...
ellerinin boþluðu
zemheri oluyor ellerimde,
el salladýðýn tipi
ve
ben daðlarýn ötesine gidiyorum
senden,
seni býrakýp...
/ki sen
bilmezsin sensizliði,
sorma bana,
anlatamam!
sen hiç sensiz kalmazsýn
bu yüzdendir ki
bu ne menem bir acýdýr,
anlayamazsýn!/
þehrin küçülmeye baþlýyor
gözlerimi açabildiðimce açýyorum
sanki þehrin büyüyecek
ama
yinede
baþaramýyorum...
...
daha demin,
daha demin
üþümüþ bir serçeydi
ellerimde ellerin...
ellerim sýcacýktý,
daha demin;
on sekiz yirmi beþ'te...
...
avuçlarýmda
býçak kesiði bir soðuk,
þehrin ufalýyordu
ufaldýkça
tuz zerresi olup
düþüyordu avuçlarýma,
ellerinin boþluðu
býçak kesiði bir soðuk
avuçlarýmda...
...
bir tren kalkýyor avuçlarýndan,
amansýz bir kar yaðýyor,
göz gözü görmüyor,
sen baðýrýyorsun
"on sekiz yirmi beþ yolcusu kalmasýn!"
nolurdu sanki
anlasaydýn
ben
istedimki
avuçlarýný yumasýn...
...
on
sekiz
yirmi
beþ...
bir tren
tek yolcusu ben
kalkýyor avuçlarýndan...
...
son kez bakýyorum,
bileðinin ucunda
boþ bir kýrlangýç yuvasý sallýyorsun...
saat
on sekiz yirmi beþ...
...
a&