On sekiz bin âlemin hürmetine koştuğu
İslâm’ ın afakına doğmuş kutlu habibsin
Boynu bükülmüşlerin rahmetiyle coştuğu
Buhran içinde kalmış dertlilere tabibsin
Nefs sarayını yıkan Medine’ nin aşk gülü
Ümmet’ diye ağlayan, Ey Allah’ ın resûlü !


Gönüllerde ölümsüz sevgiye rehber olan
Gözümün feri ne ki ? Sen kâinat ahengi
Yegâne müşfik kalpsin sineye selam salan
Her iki cihanda da var mı rahmetin dengi ?


Nübüvvet döneminde ’dalâlet’ ırak ildi
Yüreğe merkez Kâbe ziyareti beklerken
Kula kulluk etmekse yokluğunla dirildi


Varlık bahçelerinde cevahirden bir cevher
Gül varken dikenine talip olmuş sermetsin
Mevcudatın içinde en nâdide mücevher
Yer, gök ve tüm mahlûkat adınla dua etsin
Hak zikreden dillerde ilahi aşk bülbülü
Ümmet’ diye ağlayan, Ey Allah’ ın resûlü !


Dünya bitâp durumda ruhlar aç nefisler aç
Sana biat ederse evvel ahir bahtiyar
Kâfirler bile şimdi merhametine muhtaç
Hilâlim doğsun ister, çocuk, genç ve ihtiyar


Çağrının gölgesinde rıza aşı yenildi
Damarda akan kanlar helal eti beklerken
Haram lokma yemekse yokluğunla dirildi


Varlığa şefkatini anlatıyor kelâmlar
Mağmum ve mahzun İslâm nur nefes beklemez mi ?
Şefaat için giden bu salât-u selâmlar
O Kur’an ahlâkını ruhlara eklemez mi ?
Gözyaşıyla taşmasın firaktaki aşk gölü
Ümmet’ diye ağlayan, Ey Allah’ ın resûlü !


Dillerdeki dualar şerre karşı muhafız
Dünya dediğin nedir? Sensiz arşımız dardır
Bir an bile susmasın seni yâd etsin hafız
Sözünün gölgesine sığınma arzum vardır


Mevsiminde hidayet yeryüzüne serildi
Tersine dönen cihan adaleti beklerken
Hukuksuz hükmetmekse yokluğunla dirildi


Ufkuna uzak olan muzdarip birer hasta
Hoşgörünün sultanı, çaresize servetsin
’Sen’ kokmayan lâlezar boynu bükük ve yasta
Resullerin yıldızı nur yüzlü has Ahmet’ sin
Sensiz nasıl gerilsin aydınlığın aşk tülü ?
Ümmet’ diye ağlayan, Ey Allah’ ın resûlü !


Ey rahmet peygamberi ! Evrene merhamet ser
Güçlü olan ezerken güvenli dal kalmadı
İkliminde ölmeye bizlere feraset ver
Senden sonra mümine güneş ışık olmadı


Hicret günü ensarın savaş için gerildi
Öksüze müjde ilim dirayeti beklerken
Cahile şükretmekse yokluğunla dirildi


O mübarek elleri yeniden asra doğsa
Tevazu güneşimiz çağrımıza koşar mı ?
Hicran gözyaşlarını kutsî denizde boğsa
Şafağı sönmüş belde dirilip de coşar mı ?
Senin risaletinle şimdi Mekke aşk çölü
Ümmet’ diye ağlayan, Ey Allah’ ın resûlü !



Müjgân Akyüz/MAJ