Düþtü aklýma
Otuz beþ yýldan sonra
Boðulmuþ Yakup
Ölmüþ bir kaþýk suda
Mezarlýk duvarýnda
Elimizde sapanlar
Vurduk yüreðimizi


Taþlarým cepte
Þýngýr, mýngýr salada
Elif-ba okur,
Uzun yaz tatilinin
Ýlk sübhanekesinde,
Diz kýrýp çocukluðum.
Adýn ne, sübhaneke ?


Kýs kýs gülmeler
Ýlahi Selahattin…
Alnýnda yara
Acýr mý, oralarda?
O soðuk kýþ gününde
Attýðým buzlu taþý
Götürdün mü yanýnda?


Yakup boðuldu
Oyunu kim bozmuþtu?
Bendim ihtimal
Titrek ellerimizde
Bilyeler donuyordu
O öksüz yüreðinde
Karanlýk soluyordu.


Akþam oldu bak
Ebem bekler diyordun
Ütüp kaçmak yok…
Fýrlattýðým taþ bugün
Yüreðime dokunur
Yumru yumru boðazda
Bilyem gözyaþým olur