Damlarda tüneyen körsüzlüðümle anýmsadým, martýlarýn kahkahalarýný uyarlama telaþýyla, seni kendinden türetemediðim zamana küfrediþimi. Þimdi deniz koksa da nefesim, yakalarýnda kalamayacaðým anlara gebeyim. Sen zaten hiç burda olmamýþtýn. Olduramadýðýn zamanlarý hesaplayan gök kadar mavi de olamadým. Ben hiç sen olmadým. Sen olmama sancýsý deðil bu, bensiz durabilme özgürlüðünü yaþattýðým için sana mesudum belki de. Deðilim ya da koþulsuz batýk vapurlarda... ki gördüðüm en nadide gülüþtü yanaklarýnda beliren. Sen tuhaftýn. Adýn tuhaftý. Kutsanmýþ bir merasimdi gözlerimin önünden geçiþin. Þimdi o geçiþ için tekrar yýrtýyorum elimden alýnan zamaný. Sýrlanan gamzelerine bir kan artýðý gülüþ býrakýyorum kendimden.

Sen tekrar yaþa diye...