Öyküde
İlk Yirmi |
1
|
|
|
|
 |
Oysa; En güzel olan tanrı! Bir güvercinin en yumuşak tüyü gibi, pamuktan daha narin olan değil mi dir? Yüzünü bastırdığında sen gibi olan, ağladığında kirpiklerin gibi ıslanan ve mutluluk nereden gelecekse ve seni acıtan üzüntüler nereden gidecekse öyle söz veren ve öyle yaşayabilen değil midir? Kendini ve bizi.! |
|
2
|
|
|
|
 |
Rüyanda zilyon tane porselen saksı, düştüğünde başının etrafında şarkılar söyleyip arp çalan küçük mavi melekler gibi. Yerçekimi halt yesin, uçuşuyorlar. |
|
3
|
|
|
|
 |
Her gün uyandığımda hep aynı anlar hatırımdaki... Bebekliğim... Annemin kucağı, babamın kolları var. Kalabalığız, halamlar var, teyzelerim, büyükanneler var, büyükbabalar... Babamın omzu var, tepesine çıkışım var, sevgi var; yoğun, katışıksız sevgi. Gülen yüzler var, babamın; annemin gözlerinin ta içine derin bakışı var.
Tutunurken hayata eksiğim, biliyorum. Oysa bu kadar eksik değildim başlarda, öyle sanmazdım en azından. Daha yenilmemiştim hiç, sarhoş olmamıştım, düşüp yaralanmamıştım, arkamdan koşturmaya başlamamışlar, alay etmemişler benimle, mutluymuşum. Öyle sanırmışım... |
|
4
|
|
|
|
 |
Geçenlerde köye gittim. Arkadaşımı ziyaret ettim. Tabii meşhur ağacımızın altında oturup sohbet etmek istedim. Ama ne göreyim, dut ağacımız adeta yerinde yoktu. Neredeyse tamamen kesilip budanmıştı.
Arkadaşa “Bu ne hal? Ne oldu bu ağaca?” dedim. Arkadaşım güldü: “Hiç sorma! Bir bilsen ağacın başına neler geldi.” dedi. |
|
5
|
|
|
|
 |
Gazeteye ilan mı versem Saadet Zinciri kurmak için? Yok, yok o olmaz. En iyisi tellal çıkartsam mahalle aralarında, bağırtsam gelir mi birileri... Bendeniz İsmail Mutlutürkoğlu... Adımdan da anlaşılacağı gibi saadet zinciri kurmak benim işim... Taaa doğduğumda ebem bile anlamış da ne ..ok olacağımı, kıçıma şaplağı biraz hafif vurmuş... ’’Bu çocuktan üç kağııı..... pardon sağlam bir saadet zinciri kurucusu olur ben anlarım.’’ demiş... Annem ile babamda bu duruma çok sevinmişler oğlumuz mutluluk dağıtıcısı olacak, diye... |
|
6
|
|
|
|
|
İki adet göz yaşartıcı bomba aralarında muhabbet ediyorlardı... Daha insanları ağlatmalarına belli ki çok vardı, var olmasına da yine de kullanıcıların hali belli olmazdı. Şak diye depodan alırlar tak diye birilerinin üstüne fütursuzca fırlatırlardı... |
|
7
|
|
|
|
 |
Sibel erkek egemen sistemin ve gericiliğin kurbanı olan genç kızlardan sadece birisiydi. Her yıl birçok kız çocuğu Sibel gibi durumlar ile karşılaşabiliyor. Sibel celladını babasının yüzünde gören genç kızlardan biriydi... |
|
8
|
|
|
|
|
Hey dergisinde mektup arkadaşlığı var. Siz, isminizi, adresinizi gönderiyorsunuz, hangi yabancı dilde mektuplaşmak istediğinizi (Almanca, İngilizce, Fransızca) bildiriyorsunuz, onlarda Avrupa’dan ya da Dünya üzerinde ki başka bir memleketten arkadaş bulup, onun ve sizin mektup ile haberleşmenizi sağlayıp aradan çekiliyorlar... O zaman nere de İnternet, nere de cep telefonu?
|
|
9
|
|
|
|
|
Dolares Yenge kan ve gözyaşı ile duş alır... Onun sabunu şampuanı yerine geçen, kan ve gözyaşıdır... Nerede ağlayan bir Afrikalı ana ve çocuk varsa, nerede Orta Doğu da şehit edilen bir Müslüman varsa, nerede ülkelerin anası ağlıyorsa, hemen gider toplar onların göz yaşlarını, kanlarını adamları vasıtası ile biriktirir biriktirir sonrada banyoya girer ve üstüne boca eder... |
|
10
|
|
|
|
 |
İster Kimya-yı Saadet’e, ister Fusûsul-hikeme, istersen Futuhât-i Fethiyeye, istersen Kitâbü’l-Menâmât’da ki padişah şiirine bak! Kenz-i mahfî! Levhi aslında mahfuz eden yerde: Kalem Ustası ne yazdıysa onu kıraat edip yaşayacağız. |
|
11
|
|
|
|
|
Bir düşünelim bakalım, neler yaparız neler? Üç yüz beş yüz tane daire alsak da kiraya mı versek? Ya da yok, yok, arsa alsak beş on bin dönüm, patates soğan, domates biber eksek diyorum. En iyisi borsaya girsek, hisse senedi alsak, yok ya o da pek aklıma yatmadı... Dolar alıp beklemeli veya yuro alsak, o da olmadı Japon Yeni alsak. |
|
12
|
|
|
|
|
Başımızda kavak yelleri ile daha bir sürü ağacın yelleri esiyor. Ser de delikanlılık da var. Hem de mevsim bahar. Ne de zor ders çalışıyor insan. Sabahçıyız lise de, öğleden sonralarımız boş, az ders çalışıp kaçıyoruz dışarıya, tünel kazmadan, annemizin serzenişlerine aldırmadan. Bizim gibi evden sıkılıp firar eden kızlarda varmış meğerse de haberimiz yok, sonradan haberimiz oldu tabi... |
|
13
|
|
|
|
 |
Ferhat her zaman ki yaptığına nokta koymak istiyordu. Bunu nasıl yapacağını bilmiyordu. Bir çaresi olmalıydı. Ya odunları kırarken kulağına gelen seslere aldırmayacak veya artık ağaçlara fısıldamayı kesecekti. Ferhat ağaçlara fısıldamayı biliyordu. Yapması gereken ağacın içinden kendi içine görünmez bir ışığın nurun aktığını düşünmekti. |
|
14
|
|
|
|
|
Elektrik direğinin az ilerisinde, az önce nefesleri kesilircesine koştukları sokağın bitiminde elinde kanlı baltayla onlara bakıyordu. Avazı çıktığı kadar bağırmaya başladı, “Kaç Nazlıcaaaann kaaaççççç!” |
|
15
|
|
|
|
|
Elimde mikrofonla sokağa çıksam ve rast geldiklerime sorular sorsam. Kadına ve erkeğe. Gencinden ihtiyarına. Mini eteklisinden kapalısına. Şalvarlı erkekten kravatlısına. İlkokullusundan üniversitelisine. Cami cemaatinden bayramdan bayrama namaza gidenlere. Ha, yirmi beş sene öncesindeki bay Veysel Başer’e de. İğne önce kendine batırılmalı. Cevapları az çok tahmin etsem de… Sanki bir bilen yalnız benim de… Bu konularda beni sulu dereye götürüp de susuz getirecek sayısız insan vardır. Buna rağmen sormadan edemeyeceğim. |
|
16
|
|
|
|
|
Ah ki ah! Kavuşamadan birbirlerine terki dünya ettiler... Bir de böyle düşünelim bakalım. Farz edin Ferhat dağları delmiş, gelmiş Şirin hanımı babasından Allah'ım emri Peygamberin kavli ile istemiş, Şirin'in Babası da ''Senden iyisini mi bulacağım oğlum, verdim gitti, Şirini sana.'' demiş, demiş de bakalım sonra neler olmuş... |
|
17
|
|
|
|
 |
Nereden geliyordu... Bu odanın içinde mi doğmuştu yoksa... Neden hiçbir şey hatırlayamıyordu. Annesi babası yok muydu... Elleri karıncalandı, bu karıncalanma omuzlarına kadar geldi ve kolları silindi |
|
18
|
|
|
|
 |
Bir kütüphane yapımı için sosyal sorumluluk projesidir. Her kitap okuyucusunun yardımlarını bekliyorum. |
|
19
|
|
|
|
 |
Yirminci yüzyılın ikinci yarısında Amerikan edebiyatına damgasını vuran Kurt Vonnegut’un kısa öykü hakkındaki tezi, vakti zamanında Chicago Üniversitesi tarafından kabul edilmemişti. Zaman, üniversitenin yanıldığını gösterdi. İşte Kurt Vonnegut’un verdiği derslerde önerdiği sekiz hikâye tüyosu: |
|
20
|
|
|
|
|
Yatağa girip uyumaya çalıştım. Uyu uyuyabiliyorsan. Sağa sola döndükçe sanki daha da büyüyordu sızı. Hareketten besleniyordu sanki…
“Ah bir sabah olsa!” diye dua ediyordum. Saat başı bir tane ağrı kesici alıyordum. Arada bir kocakarı ilaçlarına da başvurmuyor değildim. Ama hiç birinin faydası olmuyordu. |
|
Anasayfa
