Sabahın ilk ışıkları yine dünyayı, sevenlerine sevdirmeye başlamıştı. Bacalardan yükselen soba dumanları, sabah esintisiyle kol kola girmiş en güzel performanslarından birini sergiliyordu.
Yağmur kaldırımları döverek hızla yağmaya devam ediyor.Ben O’nun kokusunu içime çekerek uyuya kalıyorum kucağında…Düşerimde pembe elbiseli minicik elleri ellerime tutunmaya çalışan bebekleri seviyorum.Gözlerimden süzülen yaşları parmaklarıyla silen O da olmasa hıçkıra hıçkıra uyanabilirim bu rüyadan.Yüzümde bir tebessüm belirmiş olmalı ki elleri yüzümde beliren çizgilerin üstünde gidip geliyor.
Ve dinlenen bir Yengecin yapacağı ilk şey bir Başağa: kıskaçlarını geçirmek boynuna,mide bulantısı geçtiği anda.
Yendi ve geçti bir Yengeç daha.
‘’Huzuru mahşerde, sorulsa sûal,
Adını zikreder, çizdiğin tûal,
Değişmez sevdiğim, değişmez kural,
Ben senin olmuşum, CANIM efendim…’’
Gözleri yaşlı kadın, oturduğu koltukta öne ağilmiş, yazıyordu durmadan. Otobüs karanlıkların içinde kaybolup gitmişti…
