Duyular

Gözlerim!
Hiç bir þey görmüyor,
Kör etti beni son sözlerin.

Kulaklarým!
Duyamýyorum sesini
Duyamýyorum piþmanlýðýný.

Dudaklarým!
Sözler kalbimden çýkmýyor.
Sessizim artýk, ölüm gibi...

Göðsüm,
Kanlar süzülüyor
Açtýðýn yara artýk hiç kapanmayacak.

Ben!

Asla dönemeyeceðim bir yoldayým.
Vücudumun acýsý her zamankinden çok güç veriyor.
Yalnýz yürüyorum bu kanlý yolda,
Artýk kimse yardým edemez bana...

Yoksun!

Çok fazla þans verdim sana! bu beden hiç tükenmeyecek sandýn!
yanýldýn...
o kadar aç gözlüsün ki verdiðimden hep fazlasýný istedin
ben istediðini yaptým!
ve buna raðmen beni harcadýn!

Yoksun!

Artýk o gücsüz gördüðün köpek yok!

Yalnýzsýn!

caresizsin!

gidecek hiç bir yerin yok sýðýnacak kimsen kalmadý!
konuþacak kimsen yok!

Ben!

Hala yýkýlmadým ve senin çaresizliðini izliyorum þimdi.
açtýðýn yara beni daha da yükseltiyor ulaþýlmaz oluyorum senin için
senin için hiç bir þey eskisi gibi olmayacak göreceksin
benden daha çok acý çekeceksin!

ve sessizce çýkýp gidiyorum hayatýndan, hatalarýndan.

sen!

Farkýna bile varmadan...