O hissetiðim, beslediðim duygular…
hepsi yalanmýþ,
bir yalanla yaþamýþým bir yalaný yaþatmaya çabalamýþým…
“bir gün” dedim hep, sevebilecek oda dedim.
karþýmdaki kiþide aradým o “büyük aþký”
“BÜYÜK AÞK” her kýzýn bulmak istediði þey.
bende kapýldým o rüzgara ve birini sevdim.
hemde çok sevdim. herþeyi onunla unutmak istedim…
herþey artýk o olmuþtu.
bir deniz kenarýydý gerçekleri öðrendiðim yer.
güneþ henüz yeni batmýþtý, hala sýcaktý
týpki içimdeki kanayan yara gibi.
kararmýþtý hava. sanki gökyüzüde benimle birlikte üzülüyordu…
gerçekleri öðrendiðimde o gerçek sandýðým dünya yýkýlmýþtý baþýma.
sanki sahte olan bendim sadece.
kendimi sahte hissettim.
seni seviyorum demeyi çok istemiþtim sevdiðime ama kalbim gitmek istedi.
gönderdim kalbimi…
uzaklara, ellere,gerçeklere.
bir damla yaþ düþmedi gözümden.
hala yaþýyordum içimdeki acýya raðmen…
eve döndüm hala iyiydim ama acýyordu bir yaným.
koltukta oturan adamýn yanýna gittim.
her geldiðimde yüzünde sýcak bir gülümsemeyle beni karþýlayan adama sarýldým…
yani BABAM’a!
o anda hissettim sevgiyi bana dokunuþuyla sýrtýmý sývazlamasýyla.
sanki biras önceki sevgizilikten sonra bu sevgi kocaman gelmiþti.
gözlerimden bir damla yaþ aktý omzuna,kulaðýna fýsýldadým
“seni seviyorum babam”.
sildim gözümdeki o acýlý yaþý ve yanýndan uzaklaþtým…
o anda anladým ki…
hiç kimse hiç bir erkek bana BABAM kadar büyük
ve bitmicek bir sevgiyle sarýlmicaktý…
seni seviyorum hüzünleri gözyaþlarýný
o yýllara meydan okuyan bedenine akýtan insan seni seviyorum
hayat seni aðlatmak için uðraþacaktýr,
sen inadýna gülmeyi baþarabiliyorsan,
hayat senden gizli aðlayacaktýr…
Tek baþýna yalnýzlýk bir yankýdýr.”