Sabahýn hayrýna durmuþ sabýrla
oturmuþ sekiye
ocakta
üç ayaklý sacayakta
kahve cezvesi duman duman
illâsalý avýla abanmýþ bir kuþluk vakti
kuþ sesleriyle þakýyor elvan elvan
bir de gökyüzü sunulmuþ bahtýna
ibriþim þalý salkým saçak
kâh duru mavi
kâh bulut ak pak tostoparlak...

Sen bunlarý unut,diyor hellâlisi Hacer Haným'a
bulut üstümüzden gelip geçerce
mevsim yaprak dökerce
unut unutabildiðince...
Ýþte orada Karakuz Ormaný
bir kurþun menzili
ay karasý gün ortasý demez
yaz kýþ demez
Dobruca komitacýlarý pusu tutar sinsi sinsi...

Yaþanýlmaz, diyor vefalýsý Hacer Haným'a
yaþanýlmaz gayri bu toprakta
Yusuf'umu vurdular
vurdular Yusuf'u
güpegündüz
uluorta.

Ve bir göç
þekillennip büyüyor beynin kýlcal damarlarýnda
büyüdükçe çoðalýyor Köstence limanýnda
bir göç kýldan ince kýlýçtan keskin
uzun gecelerce uzun
Dobruca'dan
Anadolu'ya...

Denizde vapur
omuzda Yusuf gidiyor
kefenden taþmýþ al kan delikanlýlýðý dal budak
gökyüzünde bulut gidiyor
gökyüzü ak pak tostoparlak
omuzdan omuza devrediyor örtüsü yeþil tabut
ölümden ölüme devrediyor meþe tahtasý teneþir
devreden göçlerdir akþamdan sabaha
yýldan yýla Dobruca'dan Anadolu'ya
uzun gecelerce uzun bulutlarla haþýr neþir...


Galip Sertel