Bir restoran masasýnda baþlýyor tüm hikayem. Elimdeki silahý kafama dayýyorum, karþýmda.
"Sen gerçekten manyaksýn, sana ve duygularýna yetiþemiyorum." diyor.
Silahý masaya býrakýyor, sakýzýmý tükürerek masadan kalkýyorum.
"One gun on the table
Headshot if you're able"
Arkamdan seslenmiyor çünkü bu onun için normal bir sinir patlamasý.
Bu sefer benim için normal deðil, çünkü gidiyorum.
Bir motosikletin arkasýnda devam ediyor hikayem. Kaský kafamdan çýkarýp kýzýl saçlarýmýn rüzgarda dalgalanmasýna izin veriyorum.
Beat ruhunu bir hamlede kapmýþ, tüm yüzyýllarý yaþamýþ gibi asla geriye bakmýyorum. Rüzgara maruz kalýrken vücudumun kalýbýnýn deðiþtiðini hissediyorum, solucan deliðinden geçiyorum. Maceralarým böyle hissettiriyor.
-Benim her saniye solucan deliðinden geçtiðimi bilmeyenler,
eleþtiri kabul etmediðimi ve ruh hastasý olduðumu söylerler.
Ben her gün þekil deðiþtiririm.
Her gün farklý müzikler dinlerim.
Her gün farklý bir þeyi severim.
Ben bir uzay cadýsýyým, ben arka koltuða oturmayan o zenciyim.
Vazgeçmediðim tek tutkum, özgür olma hissiyatýmdýr.-
Farklý þehirlerin, farklý ülkelerin motellerinde bitiþe yaklaþýyor hikayem. Defterime bir þeyler karalarken, geceye bakýyorum, gülümsüyorum. Deniz kenarýndan esen o ýlýk rüzgar, ateþ çýtýrtýsý... Her saniye yeniden baþlýyor her þey. Her þehirde farklý bir solucan deliði. Farklý hisler, farklý okyanuslar.