Sahi diyorum bu yaþadýklarýmýz bir rüya ve kâbus mu diyerek kolumu çimdikliyorum, acýyor kolum demek ki rüya kâbus karabasan deðil bir gerçekmiþ… Keþke ah keþke bir rüya olaydý bir karabasan olaydý uyanýnca oh rüyaymýþ der rahatlardýk ama gelin görün ki birkaç gündür yaþadýklarýmýz Eylül ve Leyla kýzýmýzýn vahþi þekilde öldürülmeleri gerçek ve hakikat! Ýnsan küçücük bir çocuktan ne ister ki? Sevmek okþamak koklamaktan baþka? Ýnsan bu kadar alçak ve rezil nasýl olur? Þeytan bu kadar insaný nasýl dürtebilir derken izahý zor hem de çok zor, kelimeler sözler kifayetsiz kalýyor!

Geçenlerde Ahmet Zeytinci kardeþimin yazmýþ olduðu ve bu konuya tamda uyan bir baþlýklý yazýsý vardý” Kiþi Baþýna Düþen Adam Gibi Adam Sayýsýný Arttýrmamýz Lazým” gerçekten de kardeþimin dediði gibi adam sayýsýný artýrmamýz gerekir, Rabbim yardýmcýmýz olsun. Ýþimiz gerçekten hem zor hem de kolay, idam sehpasýný kurarak hak edenin hakkýný vermek gerekir.

Ýyilik ve kötülük bizim içimizde, týpký karanlýk ve aydýnlýk gibi iç içe ve birbirlerinde ayrý durur. karanlýðýn kapýsýný açmamak için iyilikle kapatmak gerekirken bir insanýn içinde veya bir yerlerde öylece yaþar karanlýk aydýnlýkla ve kapýsý açýksa karanlýðýn iyilikle kapatýlmayý beklerler... Kötülüðün kapýsýnýn bir daha açýlmamasý kapatýlmasý bu olaylarýn son bulmasý dileðimle, vesselam.
Mehmet Aluç