-krallar,kuyular,kuðular-
Altýn heykeller çürür bahçemde
Geceye
Sular yürür,sesi yürür.
Her keskin kýlýç eðilir ateþe,
Kýrmýzý bir lamba yaðmurda üþür.
O gelmeyen baharýn özlemi,
Susmayan bebeðin yalnýzlýðýdýr.
Ölü çocuk
Koþulmamýþ bahçe der,
Tellere takýlmýþ uçurtma der.
Bir baykuþ yeminlidir ötmeye
Gecemin katili üstüme yürür..
Sanýrsýnýz ki ;uyku dosttur,
Sanýrsýnýz ki;aþk seviþmektir akreple.
Kibriti rüzgar söndürsün, bana ne?
Bendeki yangýný rüzgarlý bakýþ büyütür...
kulaðýmdaki maden daðý yankýsý
içimdeki kavaklarý tek tek yýkýyor
þu yalýdaki ud sesi,
þu altýn uygarlýk neyin nesi?
Eski yüzler görüyorum,eski resimler karþýmda
Takvimler hicri,bir kuþ hicret etmiþ bahara
Özlem üzüm gibi parlak,þarap gibi acý
Buz tutmuþ gölde bir kuðu titriyor!
Beni mahzenlere kitlersiniz;
Eyy zayýf gardiyanlar ben þaraba boðulmuþum,
Yaþamak için onun kokusu lazým
Siz bataklýk yarasalarý,siz onu ne bilirsiniz siz?
Ölüm korkusu ateþli þafaklara yürürse
Ve
Körebenin,saklanbacýn tadýný alýrsa kral
Bu soytarýlarýn iktidarý biter!
Senin resmini güneþe asmak lazým,ötelere!
Ve sýrlar vermeli herkesin bildiði;
Okyanuslarda köpek balýklarý sinsizce süzülür,
Akþam üstü yaralý bir aslan girer denize
Kemik çýtýrtýlarýyla baþlar savaþ
Beyaz bayrak kana bürünür...