BÝR MUM YAKTIM

Bir mum yaktým tüm çocuklara bu yaðmurda,
Onlara ne dualar ettim karýnlarýnýn tok olmasýna,
Böyle adaletli dünyaya, böyle adaletli gelir daðýlýmýna;
Peh, ne þükürler ettim, ama kabul etmiyor Allah!

Lan ne iþ bu, bir finoya milyon milyarlýk mama alýnýyor,
Hiç yoktan onu gören çocuða da o mamadan bir tane ver!...
O ite onu alýncaya dek sevap iþle, bir çocuk giydir onu besle;
Bok var di mi Kabe görünce, götün temizleniyor þerefsiz;
Hac parasýnýn tamamý deðil, birazý yeter onu doyurmaya,
Daha mutlu edersin tanrýný o parayý onlara harcarsan.

Bak bu çocuklar gördü; en iyi olanýný
Ýstiklal Caddesi’nde tiner koklarken gördü.
Gözgöze geldim, aðladýðýmý görmesin diye hýzla kaçtým oradan.
Ama ne çare, götü temizlenenler Bosna’yý doyuruyorlar.
Doyduya bizimkiler, yeter bu kadarý, hatta Afrika’ya bile
Tokluk getirecez yarýn deðil, yarýndanda yakýn, hem de
Etle, ne eti biliyor musunuz?
Sokakta açlýktan ölmüþ garibanlarýn etleri ile.
Hiç deðilse gariplerin bir mezarý olur; bir de kendi dertlerinden
Olaný mutlu etmenin verdiði sevabý alarak.

Evet siz siyasiler, siz o kadar afiþ ilan yerine
Açý doyur, giydir onu bundan güzel reklam mý olur!
Aç kalmasýn bu garipler ya; Allah mýsýn nesin doldum artýk,
Yap bir güzellik þunlarada doyur ya!
Nasýl duruyorsun orada, bu olaylarý gördüðün halde!
Artýk inanmýyorum senin kullarýnýn koruyucusu olduðuna!
Çünkü sen, bir þeriat atasý olmuþsun, sana sýðýnmýyorum, inanmýyorum artýk;
Ta ki, o gariplerin karný doyuncaya kadar!...