Ulu Tanrý'm, akýl ermez sýrrýna,
Binbir ismi hakda pinhan edersin.
Ýçirirsin sabrýn peymanesini,
Hikmetini sonra ayan edersin.

Gizlenirsin bir nüvenin içinde,
Ademin de þeytanýn da cinin de,
Her milletin ayrý ayrý dininde
Þirke, küfre, rayhi bürhan edersin.

Aþk olursun, gönlümüzü yakarsýn,
Leyla olur karþýmýza çýkarsýn,
Rakýyb olur canýmýzý sýkarsýn,
Vuslatýný bize hicran edersin.

Bozuktur düzenin, olmazsýn akort,
Tavþana kaç dersin, tazýya aport,
Haham, papaz, hoca ettikçe zart zurt,
Alay eder, güler isyan edersin.

Sen indirdin yere þu dört kitabý,
Ayrý ayrý her birinin hisabý,
Her bir dinin sensin putu, mihrabý,
Yalanýna kendin iman edersin.

Zerdüþt olmuþ görünmüþsün ateþte,
Brahmen'in Viþno'sýsýn güneþte,
Bir parlayýþ parladýn ki Kureyþ'te
Mahbubunu zatýna þan edersin.

Hem goncasýn, hem bülbülsün, hem diken,
Hem canansýn, hem de çileyi çeken,
Hikmetine def'ineler açýkken
Seyyah, derviþ olur selman edersin.

Yok olmadan var olmanýn yolu yok,
Kendin gibi seni arayan pek çok,
Hiç þaþýrmaz kaderden attýðýn ok,
Sevdiðini aþka niþan edersin.

Çiftçi olur, öküzünü haylarsýn,
Aða olur, hizmetkarý paylarsýn,
Yersin, göksün, yýllar, günler, aylarsýn,
Asýrlarý toplar bir an edersin.

Görünürsün her velide, delide,
Mustafa'da Avram'da Pandeli'de,
Bir maymuncuk gibi her bir kilide
Hem uyarsýn hem de bühtan edersin.

Neþve olur, gizlenirsin þarabda,
Helal, haram yazýlýrsýn kitabda,
Sevdalarla þu inleyen rebabda,
Sensin, aþýklarý nalan edersin.

Zincir olur mecnunlarý baðlarsýn,
Görür, acýr, karþýsýnda aðlarsýn,
Irmak olur dere tepe çaðlarsýn,
Tufan olur, dehri viran edersin.

Bir ot idin, kamýþ oldun, ney oldun,
Feryadýna karþýlýk hey hey oldun,
Su, kök, filiz, asma, üzüm, mey oldun,
Her katraný bana umman edersin.

Çýban olur, enselerde çýkarsýn,
Yanar canýn yine kendin sýkarsýn.
Kendin yapar, kendin yakar yýkarsýn,
Sigortadan ne kar, ziyan edersin?

Maymun olur, ýsýrýrsýn kralý,
Hala Yunan canevinden yaralý,
Yýldýzýný o yar sardý saralý,
Venizelos'musun devran edersin, .

Bir iraden adam yapar eþeði,
Azlolurken batar ona döþeði,
Gazabýndýr þu felaket þimþeði,
Her nereye çaksan suzan edersin.

Çýkmayan bir candan umut kesilmez,
Rahmetinden zerre bile eksilmez,
Gözümüzü senden baþkasý silmez,
Güldürmeden önce giryan edersin.

Þýmartýrsýn bir sonradan görmeyi,
Öðretirsin halka çorap örmeyi,
O çalarken tam gözünden sürmeyi,
Yakalarsýn, hapse ferman edersin.

Zengin olur kasalarý kitlersin,
Fakir düþer garip baþýn bitlersin,
Deri, kemik, beden bizi ciltlersin,
Hicranlara canlý divan edersin.

La'netin mi þu Þin Ýslam kapýsý,
Yedi cehennneme bedel yapýsý,
Zebanilerde mi bunu tapýsý?
Bu çeteyi sen periþan edersin.

Dar-ün Nedve midir þu Dar-ül-hikme
Savurdular birbirine çok tekme.
Kuyruðu sakattýr, pek hýzlý çekme,
Eþeklerle bizi handan edersin.

Kudururlar arpalýkla, tiridle,
Giriþirler kafa, göz, yüz, dividle;
Geðirirler, anýrýrlar, tecvidle,
Harf-ý meddi yular, kolan edersin!

Fitne için yeter Ýzmir'li Cüce,
Yelken takar devedeki hörgüce,
Kürek çeker akýntýya her gece,
Boklu dereye mi kaptan edersin?


(Ýstanbul: 1921)

Neyzen Tevfik