Dakikalar yýl olmuþda geçmek bilmiyor,
takýlmýþ gözlerim tavana üç beþ örümcek aðýna
simsiyah bir çizgi inmekte kýþdan kalma duvardan,
ve geçip devam ekmekte toalanmýþ sandýðýn altýndan.

Dýþarýsý karanlýk kalmýþ, Dünya ýþýnðýn hükmettiði kadar...
Ve aksi camlarda görünmez dünyanýn habercileri.
dolapta farelerin kahkahalarý ve haykýrýþlarý,
iþtahla yemekte ayaðý kýrýk sandalyeyi tahtakurularý.

Bir gece ansýzýn baþýnda duruverecek,
zaman durup bir an el sallayacak sana..
Gitmenin zevkini yaþarken bir taraftan,
ayrýlýðýn hüznünü duyacaksýn bir yerlerde.

Bir gemi Dünya, Ben bir tayfa,
bir liman yirmi yaþým, ben bir hamal,
bir gülüþ teleþým, ben bir gözyaþý,
Ve titreyiþ yüreðim ben bir baþkayým.
Artýk baþka bir alemde yaþamaktayým.

Þimdi düþünüyorum, ne kadar sürer bu bekleyiþ.
Þekiller deðiþsede ruh ayný kalýyor,
þarkýlar çalýnsa, okunsa þiirler yalnýzlýðý anlatamazlar.
yalnýzlýk duygusu sadece beyinlerimizde, düþüncelerimizde.

Bu þehrin sokaklarý, binalarý, bahçeleri, gökyüzü.
Ýnsanlarý, insan olmayanlarý, hayvanlarý ve her þeyi,
Sýkmaya baþladý duygularýmý, umutlarýmý,
Bir derin uykuya dalsam ve hiç uyanmasam..