Önce adýna aþýk oldum..
Sonra duyarlýlýðýna.. Biraz utandým rutine girmiþ ömrümde nereden çýktý bu zamansýz sevda? Suya sabuna dokunmadan yaþamasýný öðrenmiþken nedir bu densizlikler? Özür diliyorum elimden fazlasý gelmiyor baðýþla yüzün gözbebeklerimde kaldýðý sürece hayatýmý etkileme gücünün ayrýmýndayým. Bu güçten korkuyorum. Nasýl korkmam? Ben ölümlüyüm. Ölümsüzler bile direnememiþ kahrolasý aþka benim sözüm mü olur?
Dün beni izliyordun biliyorum. Hafif puslu gökyüzünden ve merak ettin bütün aþýklar gibi ne düþündüðümü oysa ben senin bilmediðin bir savaþýn içindeyim... Serin sularý severek seni sevmemeyi öðrenmeye çabalýyorum...
Þimdi oturmuþ yazýyor olmamdan anlaþýlýyor ki seni sevmemeyi baþaramýyorum. Yine de üzüldüm desem yalan olur. Seni düþünmenin yasak yaný kadar özgür öte yanýnda yüreðimi sana býrakmýþým fena mý ? Sen de yaþamanýn rutinine girmiþ debelenirken öylesine sevdayý tanýyýp þaþýracaksýn. Eriþemeyecekler sana çünkü gökyüzünde olacaksýn düþlerinde bir düþünsene....
Sorabilseydim eðer sence bir sakýncasý var mý derdim? Oysa yanýtsýzým þimdi.. A Þ K hiç yanýt alamamak mý ya da kendi kurduðun düþlerde yerine konamamýþ bir özlemin cevapsýzlýðý mý? ? ?