Korkularýmla baþbaþa kaldým yine.
Kapý açýldý, üzerimde soðuk rüzgar sesi...
Sessizce giderken bulut,
seslendim: Dur! Reddemeyeceðim seni.
Durdu.
Durdu,
yanýbaþýmda yalnýzlýðým.
Sessizce dinledim Nietzche'nin ezgisini...
Bulut, dedim, durma git!
Bütün bunlar yalandý yaþadýklarým!
Bir sabaha hapsettim kendimi.
Unutma, dedim, söylediklerimi.
Bulut gitti.
Korkularýmla baþbaþa kaldým yine.
Kapý açýldý, bu sefer ne rüzgar ne buðday esti.
Sesleri yok oldu karanlýðýnda mavi ormanýn.
Dur! Gitme, dedim,
Üzgünüm yalandý tüm yaþadýklarým.
Korkularýmla baþbaþa kaldým yine.
Üzerimde aðlamaklý kuzey bulutlarý...
Korkularýmla baþbaþa kaldým yine.