Sabah olsun diye çok beklenmez... Nihayette güneþ doðacaktýr. Doðanýn güneþi hep batar ve doðar. Ya insanýn güneþi... Kahpe felek, kahpe dünya diye diye her suçu baþka bir tarafa yüklemek ne kadar doðru. Onda var bende neden yok, o sarý benimki neden kýrmýzý demek ne kadar iyi. Umut, her þeyin baþý, ortasý ve dahi sonu. Umutsuz hayat ne kadar anlamsýz, zevksiz ve çekilmez... Ýnsanoðlu hep kalbinin bir köþesinde umudunu hapis etmelidir. Belki de pranga takmak bile abartý sayýlmaz. Düþünün bir kere, umut ederim diye baþlayan her cümlenin insana ve o insanýn yaþamýna kattýðý zevki ve arzuyu... Umut ederim diye baþlayan her iþin farklý yapýldýðý ve umut edilene ulaþýlmaya çalýþýldýðý bir yaþam... Umut ederim çiçekler hiç solmaz, umut ederim insanlar aðlamaz, umut ederim kavgalar biter, umut ederim insanlar küsmez, umut ederim umutlar ve sevgiler bitmez... Evet, umut diye baþlayan binlerce söz, binlerce temenni... Umut insanýn her yerinde, dünyasýnda, yaþamýnda... Yaþamak bir umuttur, umut ise yaþamak...