Bakýþýndý gençliðim kaybediþim oldu sonra
Kafamý vurduðum duvarlarýn satýrlarýydý
Sana yazdýklarým

Beklemek ikinci plandaydý gülmek kadar olmasa da
Karanlýðýn geçidi boz renkli umutlar gönderiyordu
Uyku bilmez serseri uzun kýþ gecelerine
Bir pelerini vardý kahramanýn
Bir de cümleleri utana sýkýla
Ama korkmadan ve pençesine düþmeden yalanlarýn
Gözden ýrak denizlerde kaðýtlara dökülen
Var olmanýn ürkek hafifliðindeydi belki aþk
Þarkýlarýn son sesine tekabül ediyordu güç bela korku
Gidilip görülmese de gönlünün bir yerinde
Bir yaralý kuþ beslemekteydi kolu kanadý kýrýk
Bir uykusu vardý kuþun týpký masal perisi
Uyanýnca kaplýyordu ufkunu onun sesi
Issýz bir sahilde yaðmur bekliyordu çaresiz
Zamansýz bir gidiþe göz kýrpýyordu
Dönmemek üzere hisleri
Az sonra sonsuzluk demir atýyordu sakin kýyýlara
Son bir fýrsat kalýyordu durup düþünmek için
Kapýlmak için gözlerinin buðusuna sevgilinin
Biliyordu iki kelime karþýlardý binlerce anlamý
Oysa susmak lazýmdý acilen susmak
Bin yýllýk bir sessizlikle usulca buluþmak
Çünkü bilmiyordu unutmak ne demek
Ölmeden önce hiç unutulur muydu
O halde ölmek gerek

Bakýþýndý gençliðim kaybediþim oldu sonra
Ve kafamý vurduðum duvarlarýn satýrlarýydý
Sana yazdýklarým...