Masamýn kenarýndan destek alan dirseklerim,elimde kalem,önümde bekleyen defterler,sensiz geçen her günün sonunda içimde kazdýðým sayýsýz mezar...O mezarlarýn topraðýný boþaltýrdým,yaðmur yaðardý ve o yaðmur defterime düþerken hem harfleri birbirine düþürüp kavga ettirir hem de içimdeki topraðý çamura çevirirdi.Bense o çamura bulanmýþlýðýma raðmen kelimeleri kurtarýp sensiz geçen her günün hesabýný yapmaya çalýþýrdým.Sonuçsa hep ayný;sen önceki günlerde olduðu gibi alacaklý bense çamura bulanmýþlýðýmla borçlu...Yüreðimde ateþi hala sönmemiþ bir ümitle hesap hatasý arardým,tam bulduðuma inandýðým anda bir zil sesi daðýtýrdý dikkatimi,kalkar kapýya yönelirdim.Ne sorardým "kim o" diye ne de kapýnýn dürbününden bakardým.Çünkü o zil her hata bulduðuma inandýðým anda senin parmaklarýn deðmiþ gibi iki kere kesik kesik çalardý.Kapýyý açardým kimse yok,kapatýr geri dönerdim masama.Masam çamur içinde,kelimlerimdeki harfler kavgada benimse çamura bulanmýþlýðým.Vazgeçerdim hata aramaktan önce defterimi sonra ýþýðý kapatýp uzanýrdým yataðýma.Her yer karanlýk,aklýmda bir zil sesi,unutmak istediðim hesaplar ve karanlýðýn ortasýnda beliren simden parýltýlar.Bilirdim o parýltýlardan biri sendin ama seni diðerlerinden ayýrd edemezdim.Yeni bir arayýþ baþlardý karanlýðýn ortasýnda;kulaklarýmda bir uðultu,içimde sayýsýz mezar ve o simden parýltýlar,içimdeki sayýsýz mezarlarda uyuyanlardý aslýnda.Karanlýkta karþýlarlardý beni,usulca daðýlýrlardý gözbebeklerimde.Doya doya bakardým ama ayýrd edemezdim seni,yüreðimse o karanlýkta yol gösterip yardým etmezdi seni bulmama.
Seninle hesabýmý kapatamazdým,ben kapatamazdým her yaným çamur içinde,kelimelerimse firarlarla karýþýk bir kavgada ve seni taþýyan o simden parýltýlar...Ne zaman alacaklý olacaðýma inansam kapýmda iki kere kesik kesik çalan o zil sesi peþine bir karanlýk ve o karanlýktaki mezarlýðýn üstünde gezinen göz izleri...