“…Doðum yapan her þey diþidir. Kadýnlarýn ezelden beri bildiði kâinatýn dengelerini, erkeklerin de anlamaya baþladýklarý zaman, dünya daha iyi bir dünya olmak üzere deðiþmeye baþlamýþ olacaktýr. -Mohawk Kabilesi-“

"Yanýmda kimse olmadýðýndan deðil yalnýzlýðým, yalnýz olduðumu söyleyebileceðim kimsem olmadýðýndan yalnýzým ben.-Mevlana-"

VE ALLAH KADINI YARATTI…

Kadýn ve erkek = diþil ve eril = BÝZ.
Biri olmaz ise diðeri hiç olmaz. Doðanýn dengesi açýsýndan vazgeçilmez ‘’iki’’ varlýk. Peki, bu denge de kadýnýn yeri neresidir? Ayrýca kadýn ne düþünür, neyi hayal eder, ne ister? Aklýmýzýn sýnýrlarýný zorlarýz; ister istemez zorlarýz kadýný kadýný anlamak için. Hatta karþý cinsten sýklýkla duyarýz:
“Kadýna ulaþmak zordur.”
“Kadýný anlamak ve çözmek dünyanýn en zor iþidir” gibi...
Oysa kadýna ulaþmak, onun duvarlarýný aþmak ve duygusal dünyasýna girmek çok kolaydýr.
Onun duygusal doðasýna, onu yaradan bir “görsel seçicilik” özelliðini eklemiþtir. Bu seçici tavrý onu her seferinde anlaþýlmaz kýlacaktýr.
Nasýl mý?
Þöyle bir düþünün. Yüzlerce ve hatta milyonlarca erkek spermi hýzlý hareketleriyle ileriye doðru yüzerler. Ne için? Hedefe varmak için. Peki, hedef nedir. Kadýnýn yumurtasýdýr. Ýçlerinden sadece biri ona ulaþmayý baþarýr ve içine alýr yumurta da… Diðerleri kaybetmiþtir.
Kadýnýn seçiciliði daha insan doðmadan baþlamýþtýr.
Davranýþ bilimleri ve sosyal bilimcilerinin bu konuda birçok araþtýrmasý ve test örnekleri ile sayfalarý doldurmuþtur. Kadýn ve erkek arasýnda küçük de olsa, yaþamýnda türünün devamý için gerekli olan bu küçük “farký” göz ardý edemeyiz.
Kadýnýn bu görsel seçiciliðini biraz açmak istiyorum.
Yaþamýnýn en ciddi kararýný verecek olan kadýn. Erkekle karþýlaþtýðý zaman iç dünyasýnda onu sorgular. “ Þu çok þiþman, þu göbekli, þunun býyýðýný beðenmedim, þu çok zayýf ve uzun, bunun saçlarý yok, bunun burnu uzun ve büyük, çok kýsa boyluymuþ, giyinmeyi bilmiyor galiba, týrnaklarý kirli ve uzun, hijyenik olsa olurdu…”gibi o kadar soru ile beðenilerini zorlar ki, sonunda birinde bulur. Yani on erkekten sadece birine;
“ Ýþte bu!”
Der, türü devam eder. Çünkü kadýn “onda bir” seçme hakkýyla düþünür ve seçer.
Peki ya erkek? Yok, mudur, onda bu “seçme, beðenme” özelliði? Vardýr elbet. Erkek bir kadýna yaklaþtýðýnda onda bir düþünür. Yaradan ona da bu hakký vermiþtir. Eþittir. Tabi bir küçük ayrýntýyla…
“Þu kadýnýn gözü güzel, þunun dudaklarýna bittim, þunun bacaklarý nefis, ya þunun yuvarlak kalçalarý iç gýcýklýyor vallahi, saçlarý ne güzel, bakýþý ve o gözleri yok mu, gülüþü beni cezp etti, konuþmasýna bayýldým…” gibilerinden beðeni seçeneklerini çoðaltýr. Yani on kadýndan dokuzunu beðenir ama birine;
“Ayy, bu kadýnla dünyada olmaz!” der ve ardýný döner.
Bu “onda bir” erkek ve kadýnýn türünün devamýnda çok etken bir seçici kurul toplantýsý gibidir. Kýsacasý kadýn bu aþamada zor gibi gösterilir. Onun beðenilerine hitap ederken olmasý doðasýnýn isteklerine hitap edilmelidir. Birilerinin koþmasý ve çabasý gerek.
Yok, öyle “kolayca” avucunuza gelmelerini sakýn beklemeyin. Emek ve çabasýz elde edilen her iþ deðersizdir. Biraz zahmet edip, zorlu yokuþun zirvesine bayraðýnýzý diktiðinizde, týrmandýðýnýz ve engelleri aþýp vardýðýnýz o yükseklikten aþaðýya baktýðýnýzý düþünün.
“ Zoru aþtým, yoruldum ama deðdi. Ýlk ben fethettim.”
Düþüncesi bile güzel deðil mi?
“Kadýn ruhunun” tepelerini aþmak ve bir kadýnýn yüreðini fethetmek çok zahmetli, çetin bir týrmanýþtýr. Ama bu fetih ne kadar zorlukla elde edilmiþ ise yýkýlýþý da bir o kadar yýpratýcý ve sancýlýdýr…
Kadýn bunca zahmete, bunca riske ve zamanýn o sarp ince patikalarýnda ölmeye veya onla yaþamý ladesleþmeye deðer mi?
Deðmeli… Deðmeli… Deðmeli…
Çünkü tüm sýr kadýnda gizlidir. Bu sýrra eren her erkek kendi deðerini onda göreceði de kesindir. Týpký bir Kýzýlderililin bu tinsel trendi kavradýðý gibi;
“…Doðum yapan her þey diþidir. Kadýnlarýn ezelden beri bildiði kâinatýn dengelerini, erkeklerin de anlamaya baþladýklarý zaman, dünya daha iyi bir dünya olmak üzere deðiþmeye baþlamýþ olacaktýr. -Mohawk Kabilesi-“
Onun tek gereksinimi bir parça huzur ve baþýný yastýða koyduðunda güvenlikte uyuma isteðidir. Onun tek istediði; baþýný sevgiyle yaslayacaðý bir göðsün olmasý, küçük ayaklarýn ayazlý gecelerde sevdiði erkeðin ayaklarýyla ýsýnmasýdýr.
Onun tek istediði, tinin gizemini çözen erkeðinin sýnýrsýzca kollarýnda zamaný paylaþýp, kokusunu duyumsamak ve yüzlerini yeni deðiþtirdiði lavanta kokulu yastýklarda, tekinsiz geceleri birlikte paylaþmaktýr…
Erkeðe göre “kadýnýn ne istediði?” ve “ne aradýðý?” veya “ne aramadýðý?” tam bilinmese de kadýn aslýnda KADIN olmak istemiþtir.
Allah yeryüzünü yarattýktan sonra, bir erkeði deðil de önce “bir kadýný” yaratmýþ olsaydý, belki de KADIN daha anlaþýlýr olacaktý. Bende hayal gücümle teatral bir sahne kurguladým. Bakalým finalde ne hissedeceksiniz?

...Yeryüzü sessiz ve kadýn çok yalnýzdý.
Kadýn ellerini gökyüzüne doðru kaldýrdý.
Kadýn fýsýldadý:
“Allah’ým, sana ihtiyacým var, çok yalnýzým ne olur, gel yanýma!”
Ve bir güvercin uçtu dalýndan, gagasýnýn ucunda bir zeytin dalý taþýmaktaydý, kadýn bunu fark etmedi bile. Yalnýzlýðý ona acý vermekteydi.
Kadýn ellerini gökyüzüne kaldýrýp, haykýrdý:
“Allah’ým, ne olur gel, konuþ benimle!”
Ve þiddetli bir gök gürültüsü duyuldu.
Ama kadýn sanki saðýr gibiydi, duymadý bile…
Devam etti duasýna…
Bu kez gözlerinden yaþlar sel gibi boþandý yanaklarýndan aþaðýya…
Huþu içinde ve kendinden geçmiþ gibiydi…
Gücü azalmýþ gibiydi. Islak kirpiklerini gökyüzüne çevirip, avuçlarýný açtý:
“ Ne olur, seni görmek istiyorum. Gel yanýma, çok yalnýzým.”
Kadýnýn bu duasý üzerine, gök aydýnlandý ve bir þimþek çaktý. Tam karþýsýndaki aðaca düþüp onu yaktý. Alev alev yanan aðacý, kadýn hiç görmedi bile…
Öncekinden daha güçlü ve titreyen bir sesle haykýrdý:
“Allah’ým, lütfen bana öyle bir mucize göster ki, onun senden geldiðini anlayayým ve yalnýzlýktan kurtulayým…”
Ve ALLAH, erkeði gönderdi.
Kadýn ýslak kirpiklerini elinin tersiyle sildi.
Ve fýsýldadý:

“ Teþekkür ederim Allah’ým!”

Emine Piþiren/Edremit-Akçay/06.10.2008