Zaman geçmiþin aynasý; ‘-Seni seviyorum…’ demiþti adam,
Tüm þaþkýnlýk belirtilerinden yoksun kadýn, gözlerini gözlerine hapsedip ‘-Seviyorum seni…’ demiþti…
Birbirine kenetlenen eller, bakýþlarýn zincirlenmiþliði birbirine,
Sigara dumaný,
Bir tutam mavi ve iki kadeh þarap…


Üç tane çivi ile tutturdum masayý, üst üste dizilmiþ kitaplara oturup içimde bir kardan adam yapma hevesi, parmak uçlarým soðuk ama tutmuyor fýrtýnamýn mayasý.
Sonra bir kadýn (kýsadýr saçlarý her kadýnýn, sözlerinin örtüsü gözlerindeki giz’in gündüzden saklanan yarýsý...) Sesini bastýra bastýra aðladý, kirpiklerinde ýsrarlý bir çýplaklýk kavgasý ve ayrýmlarýnda dolanan kir... Ve kadýn konuþtu:

Durduðumda bile, dinmiþ sayýlmadý sevdam.
Ve o sevda yine kapkara bir mizah gibi:
Gönlümün iþte, kýrýlmaktansa bükülmeyi yeðlediði(!)

Beni üç biraya kendime sattýran,
Severmiþ gibi yapýlan zamanlarýn faili,
Kimden gitsem
Sen acýdýn,
Bir çeþit iþte "en esaslý figüranlýðýmdýn".

( Ve karanlýk çöktü yeryüzüne o an, ne sessizlik ne ses… Sadece boþluk… )

Acýlarýmla anýlarým arasýnda savaþtaydým bu ara,
Gözlerim baðlýydý...

Yine aktý kan, Kirli bir çarþafýn üzerinde beyaz beden, ellerde kan kýrmýzýsý, ve baþ ucunda kanayan bir yüreðin sýzýsý… Ayrýlýðýn resmini çizen fýrçalar son darbelerini vurmuþ tuale, þimdi sessizliðin can çekiþine ortak olan adam, elindeki renklerden kalan son kýrmýzýyý geçmiþe döküyor:

Rüzgârda sürüklenen kum tanesinden farklý deðildim giderken,
Kalbim býrakamazdý seni, bense kalbimi býrakýp gittim.

3 kuruþluk þaraplarda, uçurum kenarlarýnda, paslý demirin ucunda
Hep biraz daha acýttým kendimi.
Daha çok baðýrdým, kaçan ben deðildim de, sendin býrakan beni gibi,
Biraz daha yaktým gecemi.

Çünkü bir hayalden ötesi deðildi sevdiðin,
Sevense, senin hayallerine bile layýk deðildi.

Savaþýn galibi kimse olmayacaktý,
Sen ki en çok kaný akansýn bu savaþta
Ölen masumlarsa ikimiziz...

Ve kendini kaybettiðini sandýðýn bira þiþelerinde, hiç bilmeden kaybettin bizi…

Aþk’a adanmýþlýðýn, sonsuzlukta son bulunuþun hikâyesi demiþtik… Þimdi son’un sonsuzluðunda sensizliðin ateþi ile kavrulmaktayým dedi kadýn… Gözyaþýný uçsuz dehlize akýttý ve parýldayan ay’a küfredercesine asfaltýn donukluðuna baktý:

Vazgeçememek ve vazgeçmekten geçememek arasýndaki
O her zamanki gidiþ geliþlerimizin miadý belki de,
Kan kaybýndan yitip giden bir aþk,
Bilekleri kesilmiþçesine
Adým adým ölen ben…

Bir bira þiþesinde geçmiþe boðduðum ben’i
Senden ayýrabilmekteki ustalýðýmla suçlama…
Kulaðýmda o her zamanki þarký,
Tenimde o her zamanki sýcaklýðýnla gittim kendimden…
Yasak seviþmeler demiþti þair,
Tüm yasaklarýma inat
Benliðimle ait olduðum senin ardýndan
Bu kez ben de gittim kendimden…

Bir ayrýlýk, bir vazgeçiþ, bir elveda…

Kim bilir kaç zaman olmuþ gökyüzüne yükselen bir balon misali özgür kalamamýþken, kim bilir kaç satýr kesmiþ kollarýmý ve kaç mektubu boðmuþum boðazýn soðuk sularýnda.

Yalnýzlýk sardý adam’ýn her hücresini:

Karanlýk yollarýmý aydýnlatan son fener,
Ona ulaþmalýyým nefesim kesilmeden,

Ben çýrpýnýrken, diðerleri neredeler?
Hani bir aralar, havalar güneþliyken,
Seni saran kollar, beni öpen dudaklar vardý ya,
Nereye gittiler?
Bu ruh karmaþasý, zihin algoritmasý onlarý da mý yok ettiler?
Belki de…
Beni bu karanlýk deryada biçare býrakan onlar, kendileri de yittiler.


Dedi ve gitti adam.
Artýk bitti,
Öldüðünü sandýlar, ama ölmedi.
Ardýna baktý ve belki de ilk ama son kez gülümsedi…

Bende senden eser kalmamýþken, hem de ben sensizliðe sürüklenip, diðer yarýmdan, diðer yanýmdan ayrý býrakýlmýþken… Sen gitmiþken…
Çýðlýk… Kapattý kulaklarýný kadýn, susmak ve susturmak dýþýnda hiçbir þey istemedi o an, önündeki kan damlamýþ kâðýda çizdi yüreðini:

Ölüm dedin sen,
ve ben öldüm...

Zincirlerimin çýkardýðý sesler zihnimi kanattý,
avuçlarýma gömüldü kalem,
ve gözlerim gördüklerine þaþkýn
Kalbim ise,
bu her zamankinden fazla kan kaybýna dayanamadý...

Ölüm dedin sen,
Ve ben öldüm...

Cesedimi,
leþ kargalarýnýn kemirmeleri eþliðinde,
geçmiþe gömün...



Zaman en büyük düþman; Birbirinden uzak iki þehrin kalabalýðý arasýnda, yok olmuþ cümleler…
Her geçen saniye soðuyan iki beden,
Biraz kan, þarap kadehinin kesiði, sigara dumanýnýn acýsý…
Sonsuz ayrýlýþ...