Sana git demenin çok yolu vardý
Zoru seçip ‘gitme’ dedim
Ama sen yine gittin.

Ah hiçbir ateþ piþiremiyor bu gece hamurumu
Hiçbir rüzgar yetmiyor alevimi yükseltmeye.
Kaç kez aðlamam gerekiyorsa o kadar aðladým oysa
Bitmeliydi artýk, yetmeliydi !

Beynimin yollarýnda kaybolmuþ bir tümör gibiydi dudaklarýn.
Her öpüþünde bir adým daha yaklaþýrdým ölüme
Ya da tüm bedenimi sahiplenen bir AIDS virüsü oluverirdin iliklerimde.

Ah be adam,
Yemin mi ettin beni öldürmeye !?

Her gece biraz daha sarýlýyordum tenine oysa
Gözlerinin altýnda saklanýyordum.
Aklýnda kaç çýkmaz sapak var, avuçlarýmdaki çizgiler kadar iyi biliyordum.
Kaç zaman geçti içinde böyle bilmem
Ama kaç ihanete tanýk tuttun beni sayabilirim istersen.
Sayabilirim öldüðünü kaç güvercinin,
Her gece adýna intihara kalkan gözlerimden.

Esasýnda ben sana ‘gitme’ dememiþtim
Aslýnda ben sana hiçbir þey de söylemedim.
Çünkü bilirsin, dünden sonraki günü yaþamak acýtýrdý canýmý hep
Ve ben tek kelime bile edemezdim.

Ah..hiç bilmedin sen,
Oysa öyle bir ‘sen’ vardý ki bende bedenime sinen
Derimi kazýdýmsa da çýkaramadým üzerimden !