“Dil sustuðunda,
Göz demeli sözün esaslýsýný..” dedi adam.
Dýþarýda güneþ firarisi bir sýcak,
Ýçeride tütün mavisiyle boðazlanmýþ hava vardý.

Ürkek bir soru iþaretini bakarken genç kýz,
Hýçkýrýklarýný sakýnan sesinde,
Ana emaneti korkularýnýn ayak sürüyüþü,
Geleneksel ayýplarýn zincir þakýrtýlarý çýnlýyordu.

Betondan ibaret ufuklarýna,
Yangýn zamanlarýndan son anda kurtarýlmýþ,
Yarý yanýk manzara resmi asýlý bu kasaba,
Nasýl bir gelecek sunabilir,
Gerçeðini arayan düþlere,
Diye fýsýldadý adam.

Havayý soluyan sözleri,
Yakalamak için genç kýz,
Savurdu gözbebeklerini,
Sevindi aðlamaklarýmýz.

Çeliðin namlu,
Betonun yuva,
Olduðu bu çaðda,
Böyle yaþanýyor,
Paylaþmaya dair,
Üstü kapalý konuþmalarýmýz.