‘’Aþk’a ve Kavm’e’’



simsiyah giymiþ gelinler, kuþlar simsiyah,
gerdeðe girecek nazlý bebeler.
say ki;
ilk deprem, ilk fýrtýna
ilk keder.
bir þair lorin’imi yazýp intihar eder
her gözyaþý kurþun þimdi,
her sevgili bir sitem.

bir sadaka der dilenci,
hayatý okþar.
lorin’imden habersiz, bu þiir
beni yakar.

kim bilir ne yalanlar söyledim lorin’im
bir köprü kadar sessiz,
bir köprü kadar yalnýz.
ahh sonunda
yelkenleri uçuracak rüzgara verdim nefesi


ezberlediðim tüm yollarý yitirdim
yine bir þiir böldü nazlý uykumu
lorin’imi emziriyor bir fahiþe memesi
bense;
esrik bir yan arýyorum,
zemheri soðuðunda.
düþümde müjdeliyor tanrý insaný
kavmimin kadýný ölüme zýlgýt çekiyor.


kusmuksun ey yaþam,
artýk atýksýn
lorin’im uyurken sen sus diyorum
bir þehir intihar ediyor,
sessiz sedasýz.
çewlik’te bir genç talihsizce ölüyor.
þiir yazýyor bu gece,
uslanmaz þair.
cudi’nin eteklerinden bir ruh uçarken,
meram’dan mevlana;
sevgilim diyor.
en güzel yerinden vuruyorum hayatý
geceyle seviþmek için
merhamet oluyorum.



lorin ölü mü doðuyor,
bir anneden.
sende bir çýlgýnlýk sende bir matem
sigara dumaný kavuruyor aklýmý
bir yargýç kararýna gözyaþý karýþýyor
elindeki fotoðrafý okþuyorken züleyha
ibrahim düþünde ahh kavmim diyor


ey benim en küskün yaným
ey beni ben eden sessiz sevgilim
ayrýlýðýn dua olur dilime
bir kuþ, bir böcek secdeye durur

tanrým de, ey incili boncuk,
lorin’imi hangi dinde yitirdim.
unuttum ezberimdeki dilimi
hüzün var bu gece,
þehir intihar.


bir yolcu tanrýya mý sövüyor.
lorin,
lorin diyor eli titrek dilenci,
cezbe düþmüþ,
aþký için yas tutuyor tinerci.
türküler söylüyor âmâ,
ahhh þaþkýn.
tarihin kýyýsýnda rençber aziz yatýyor