Gözlerine baktýðým anda,
Yeþil dünyanýn sýnýrlarý içinde buldum kendimi,
Önce, ýssýz bir ormandayým zannettim,
Sonra farkettim ki, ilerledikçe keþfedeceðim seni.

Büyük bir aðacýn orada, yol ikiye ayrýlýyordu,
Sað taraf, aydýnlýk ama patika bir yol,
Sol taraf, rahat ama sonu görünmüyor,
Sað taraftan devam ediyorum.

Seni incitmemek için adýmlarýmý dikkatli atýyorum ama kafamý kaldýrdýðýmda,
Görüyorum ki, karþýmda bir uçurum, acaba yolun sonu mu diye düþünürken ben,
Karþýma bir anda, alev alev güzelliðiyle bir anka kuþu çýkýyor ve diyor ki,
“ Atla , eðer derine inmek istiyorsan, ateþimden korkma, yolun esas kýsmý baþlýyor uçuþtan sonra “.

Beni; dünya mý, cennet mi bilemediðim güzel bir yere indiriyor,
Kanatlarýný kocaman açarak havalanýrken: “ altýncý hissine güven, odur seni doðru yolda yürüten “ diyor ve yanýmdan ayrýlýyor,
Þimdi önümde etrafý güllerle çevrili tek bir yol var,
Düþünüyorum, tabii ya, gittikçe kalbine yaklaþýyorum.

Ýki küçük kuþ yanýma geliyor ve yol boyunca, ezberlemem için bana bir þarký söylüyorlar,
Öðreniyorum; gülleri susuz, seni aþksýz býrakmayacaðým,
Kendi kendime mýrýldanýrken ileride büyük bir gölge görüyorum,
Bir hayvan mý, hiç görmediðim bir yaratýk mý bilmeden aðýr adýmlarla ilerliyorum.

Karþýma tüm ihtiþamýyla bir ejderha çýkýyor,
“ Eðer bu yolda yürümeye devam etmek istiyorsan önce beni geçeceksin “ diyor,
Aðzýný kocaman açýyor ve alev çýkaracak diye endiþelenirken, anlatmaya baþlýyor,
Hayatýn ne kadar zor olduðundan, dünyanýn ne kadar tehlikeli ve kötü olduðundan bahsediyor.

Nerelerden geçtik, nereye gidiyoruz diye dikkat edemiyorum ama saatlerce dinliyorum onu,
Ve sonunda þunlarý söylüyor, “ yol boyunca hep olumsuz þeylerden bahsettiðim halde ilgiyle dinledin,
Sýkýlmadýn, yorulmadýn hatta cüssemden korkmayýp benimle sohbet ettin,
Aðzýmý açtýðýmda çýkacak olanlar bunlardý, sýnavý geçtin, artýk benim korumam altýnda bu yolda ilerleyeceksin ”.

Az sonra, belirli aralýklarla depremler meydana geliyor,
Hayýr, deprem deðil bunlar, kalp atýþlarýn, birkaç adým uzaðýmda ise sen varsýn,
Ýlerleyip yanýna geliyor, ellerini tutuyor, gözlerine bakýyor,
Ve diyorum ki; benim dünyam sensin, evet; sen, benim yeþil dünyamsýn. . .