Adýmlarýný sýklaþtýrdýkça, kaçabileceðini zanneder benliðinden.
Zavallý, pasaklý ve çaresiz. Küçük bir tarla faresi gibi,
bir tutam umuda muhtaç. Hisseder yapaylýðý hep. Boyu sersemlik, kilosu hüzün kadar.
Cinsiyetsiz bir çöl gibi yüzü.
Naftalinli akþamlar, sarýlýr örtüsüne sýký sýký. Zamansýz yaðmurlar gibi örtüsü. Cilveli bir aþýðýn irisi, bakar zamansýz gözlerine þefkatli.
Þefkat denilen, duvardaki þýrfýntýnýn çivisi. Dudaktýr duvar, paslý bir çivi örter ayýbý. Ayýp dediði, naif, yetim bir gönül yarasý. Duyulur entrikanýn sesi, akar bedene hoyratça. Karga olur hatýralar, deþer yarayý þarapla. Þarap batýþýdýr günün, Gün gecenin namuslu hali.
“Zaman” zamansýzdýr, sýzar topraða þefkatle. Unutulur mavi yüzlü kader, buluþunca esmer yüzlü þeytanla.