YALNIZSIN

Hani bazen nefes almak zorlaþýr da

Kelimeler düðümleniverir ya þuracýkta.

Ýçinde ne adým atacak bir derman

Ne de bir huþu kalýr.


Kaybolup gidersin uzun ve derin sessizliklerde

Bir anda alt üst olur tüm anýlarýn

Ne olduðunu anlayamadan çöker üstüne karanlýk

Çýrpýnman fayda etmez artýk.


Sende bilirsin ki yavaþ yavaþ

Ellerinin, avuçlarýnýn arasýndan

Kayýp gitmektedir hayatýn

Anlam bulduðun ve anlam kattýðýn her þey

Boþ bir duvara döner bir anda.


Soðuk ve bir o kadar yalnýz.

Ýçindeki duyguyu atamazsýn dýþarýya

Ne bir öfke, ne de haykýrýþ olarak


Parmaðýna her baktýkça

Gözlerini her gözünün önüne getirdikçe birdaha,

Bir daha yýkýlýrsýn

Hiç kalkmamacasýna


Ve anlarsýn ki son dedikleri bu olsa gerek

Bir vapurun iskeleden ayrýlýþý gibi

Hüzün kaplar içindeki dalga dolu denizi

Bir zerre olsun yeter belki umudunu ayakta tutmaya

Ama, ama onuda bulamazsýn.

Çünkü ;

Artýk yalnýzsýn . . .