Bütün inanç sistemlerinde anne babaya saygı ve sevgi esastır.Fakat İslâmiyet’in bu vefakâr ve cefakâr ikiliye verdiği önem öteki inanç sistemlerinin çok üstündedir. “Cennet anaların ayakları altındadır” hadis-i şerifi bunu açıkça göstermektedir.
Analar sevgi ve merhamet abideleridir.Bizleri dokuz ay boyunca karınlarında taşıyan bu seçkin insanlara çok şey borçluyuz.Onların hakkını maddî varlıklarla ödememiz mümkün değildir.Bu konuda nasıl hareket etmemiz gerektiği İsra Suresi’nin 23 ve 24. ayetlerinde zikredilmiştir:
“Rabbin,yalnız kendisine tapmanızı ve anneye babaya iyilik etmenizi emretti.İkisinden birisi,yahut her ikisi,senin yanında ihtiyarlık çağına ulaşırsa sakın onlara “öf” bile deme,onları azarlama,onlara güzel söz söyle,onlara acımadan dolayı küçülme kanadını indir ve: “Rabbim,bunlar beni nasıl (acıyıp) yetiştirdiyseler sen de bunlara öyle acı de.”
Yeni nesil manevî duygulardan mahrum yetiştiği için anne baba kıymeti bilmiyor.Yaşlanan ebeveynine küstahça “moruk” diye hitap edebiliyor.Hatta bir kısmı anne babasını huzur evlerine gönderiyor.Uzun yıllar boyunca evlât çilesi çeken bu cefakâr insanlar,evden kovulmaya reva mıdır?Evinde mutlu olamayan insanın huzur evlerinde gerçek huzuru bulması hiç mümkün değildir.Meşhur bir hikaye vardır: “Adamın biri,eli kolu tutmayan babasından çok bıkmış.Düşünmüş,taşınmış,sonuçta babasını evden uzaklaştırmaya karar vermiş.Yaşlı adamı büyük bir sepetin içine koyarak dağın yolunu tutmuş.Dağa giderken yanına da küçük oğlunu arkadaş olarak almış.Menzile varınca sepeti yere bırakarak oradan hızla uzaklaşmaya çalışmış.Babasının sepeti almadığını gören oğul,babasına seslenmiş:
-Baba sepeti unuttun,sepeti!...
Baba hiç de oralıklı olmadan şöyle demiş:
-Bırak, ne yapacaksın sepeti?
Bu durum karşısında o küçücük çocuk şu çarpıcı ve ibret verici cevabı vermiş:
-Sen yaşlanınca ben de seni o sepetle buraya götüreceğim.
Bu dehşet verici cevap,babayı derinden sarsmış.Yanlış yaptığını anlamış.Koşa koşa geri dönerek babasına sarılmış;kucağına alarak onu eve götürmüş.”
Bu hadiseden çıkarılacak çok dersler vardır.Bu dünya etme bulma dünyasıdır.Rüzgâr eken fırtına biçer.Yarın gençler de yaşlanacaktır.Kervan böylece sürüp gidecektir.Nitekim Rabbimiz şöyle buyuruyor:
“Biz insana anne babasına iyilik etmesini tavsiye ettik.Annesi onu zayıflık üstüne zayıflık ile taşıdı,sütten ayrılması da iki yıl sürdü.Bana ve anne babana şükret,dönüşün ancak banadır.(dedik)(Lokman S.14.Ayet)
Anne baba bulunmaz bir nimettir.Sağlıklarında kıymetlerini bilelim ki sonradan pişmanlık duymayalım.Onlar başımızın tacı,gönüllerimizin ilâcıdır.
e-mektup: mnihatmalkoc@hotmail.com
